درحال تایپ دلنوشته در آغوش تنهایی | فاطمه سلمانی کاربر چری بوک

[Neil I]

درد‌‌های بی‌پایانم در گذر هستن در جوی بار اشک‌هایم، تمامی ندارند جز عبور آنقدر گریستم که؛ خشک شد آب چشمانم.
.خشکیده شد نفس‌هایم، لبخند بر لبانم تازه شده که؛ دیگر نخواهم بود
اما این‌گونه بود که سرنوشت هنوز بازی‌‌اش با من به اتمام نرسیده است.

 

[Neil I]

این‌گونه بود که؛ سرنوشت نمی‌خواست مرا تنها‌ بگذارد.
اما من دلم می‌خواست رهایم کند، برود آن سرنوشت شوم ترسناک برود که؛ گویی تازه شود سرنوشتم، اما هیچ چیز به روال فکرم نشدند، نشدند که رنگ بر زندگی‌ام سیاه‌تر و خط‌خطی‌تر شد‌.

 

[Neil I]

سرنوشت آغوش تنهایی‌هایم سیاه و خفته تر از دیروز کرد، ترسناک‌تر، و بی‌رحمانه‌تر.
آنقدر سرنوشت و تنهایی‌ با من راه آمد که؛ خود خسته شدم! اما همراهانم هیچ کدام خسته و کوفته نشدن.
ادامه دادن، آنقدر که دیگر چشمانم را باید می‌بستم و از آنها تمنا می‌کردم.

 

[Neil I]

زندگی با من بد ساخت.
این‌چنین بود که؛ من هم یک بدشانسم، بدشانس تر از هر روز در راه‌هایی دشوار و خسته جان.
خسته از تکرار کردن‌هایم، این‌چنین گویی؛ می‌گویم، من هستم! اما تا کی؟

 

[Neil I]

من خودی از خودم را درونم پنهان کردم خودی که؛ شاد بود و خندان، اما حال گویی با یک مرده فرقی ندارم! مرده‌ای که نفس می‌کشد، زندگی می‌کند، اما رنگ زندگی در زندگی و جودش قفل شده‌ است!

 

[Neil I]

نغمه‌های حرف‌های دریاچه بیدار شده‌اند، همان حرف‌هایی که؛ شنونده‌ای‌ ندارد و خودش می‌گوید و می‌شنود!
همان‌ حرف‌هایی که دفن شده‌اند، نغمه‌ی خاکسترهای حرف‌های دفن شده، در آغوش تنهایی‌های تاریک!

 

[Neil I]

حرف‌هایی که؛ مرا مرده کردن، حرف‌هایی که؛ مرا از پا درآوردن، همه جالب بود!
چرا چون من دیوانه‌ای هستم که؛ در تنهایی، خودش را ساخته است.

 

[Neil I]

دیوانه بودن زیباست، رسم همین است دیوانه نباشی می‌گویند دیوانه است، باز اگر دیوانه باشی تکرار می‌کنند دیوانه است!
چه باشیم چه نباشیم، دیوانه‌‌ای بی‌همتا هستیم.

 

[Neil I]

دیوانه‌ای که؛ به سختی های روزگار می‌خندد‌! اما چه‌کسی می‌داند که؛ پشت آن خنده چه می‌گذرد؟
واقعاً می‌داند یا همه حرف پوچ می‌زند؟
هیچ ک.س دیگری را درک و یاری نمی‌کند! .

 

[Neil I]

خود را در تنهایی می‌بینم.
تنهایی یعنی؛ کسی را نداشته باشی که؛ همرات باشد در مسیر غم‌های پوچ!
تنهایی یعنی؛ حرف‌های پوچ!
تنهایی یعنی؛ خنده‌های پوچ.
همه پوچ هستند حتی زندگی!