درحال تایپ دلنوشته در آغوش تنهایی | فاطمه سلمانی کاربر چری بوک

[Neil I]

در رویداد‌های زندگی‌ام غصه بود و غصه!
رنگ در زندگی یعنی؛ خوشبختی که؛ من نداشتم. به هیچ گونه نبود دلخوشی‌.
از دور دست‌ها تو را گویا می‌کنم.
از احوالم تو را آگاه می‌کنم و زمزمه‌وار می‌گویم؛ منم اینجا هستم.

 

[Neil I]

هستم که؛ بالا پایین‌های روزگار را می‌بینم‌، هستم که؛ تلخی روزگار‌ را چشیده‌ام، همه احساس‌ها‌ را چشید‌ه‌ام، به‌ جز عاشقی!
عشقی که؛ او را هنوز حس نکرده‌ام.
و نخواهم کرد می‌دانم که؛ او از همه‌ی احساس‌ها تلخ‌تر و تنهایی‌تر از همه‌ی حس‌ها است.

 

[Neil I]

در گوشه‌ای از دریاچه‌یِ حرف‌هایم نشسته‌ام،
با خود می‌گویم: چرا تمام نمی‌شود.
من تلخی‌ را دیگر دوست ندارم، ندارم که؛ از آن غصه و تنهایی‌هایی تلخ فراری و کوچه‌ به کوچه‌ به دنبال رهایی از آن هستم.

 

[Neil I]

تنهایی دیگر برایم خسته کننده شده است، چرا من؟
چرا من باید این‌گونه احساس تنهایی‌ را تجربه و چشیده‌ باشم؟
روزگار همیشه شیرین به همانندی عسل نیست، همانند زندگی من که از خوردن قهوه تلخ بدون شکر است که، تلخ‌تر است.