همگانی به قول شاعر .....

[رها حمیدی]

به قول شمس...
چند باشی عاشق صورت بگو
طالب معنی شو و معنی بجو
صورت ظاهر فنا گردد بدان
عالم معنی بماند جاودان

 

[دلارام]

به قول مولانا دیوان شمس
تو نه چنانی که منم، من نه چنانم که تویی
تو نه بر آنی که منم، من نه بر آنم که تویی

من همه در حکم توام، تو همه در خون منی
گر مه و خورشید شوم، من کم از آنم که تویی

 

[دلارام]

وبازهم به قول مولانا

با همه ای رشک پری، چون سوی من برگذری
باش چنین، تیز مران! تا که بدانم که تویی

دوش گذشتی ز درم، بوی نبردم ز تو من
کرد خبر گوش مرا، جان و روانم که تویی

 

[دلارام]

دوستت می دارم و بیهوده پنهان می کنم

خلق می‌دانند و من، انکار ایشان می کنم

عشق بی هنگام من، تا از گریبان سر کشید

از غم رسوا شدن سر درگریبان می‌کنم...



| سیمین بهبهانی |

 

[دلارام]

خانه ام ابری ست…

خانه ام ابری ست
یکسره روی زمین ابری ست با آن
از فراز گردنه خرد و خراب و مست
باد می پیچد
یکسره دنیا خراب از اوست و حواس من!
آی نی زن که تو را آوای نی برده ست دور از ره کجایی؟
خانه ام ابری ست اما
ابر بارانش گرفته ست.
در خیال روزهای روشنم کز دست رفتندم،
من به روی آفتابم
می برم در ساحت دریا نظاره
و همه دنیا خراب و خرد از باد است
و به ره ، نی زن که دائم می نوازد نی ، در این دنیای ابراندود
راه خود را دارد اندر پیش
راستی آیا رفتی با باد؟
با توام آی! کجا رفتی آی؟
راستی آیا جایی خبری هست هنوز؟
مانده خاکستر گرمی، جایی؟
در اجاقی طمع شعله نمی بندم،خردک شرری هست هنوز؟
قاصدک!
ابرهای همه عالم شب و روز
در دلم می گریند.

مهدی اخوان ثالث

 

[دلارام]

می توان لبخند شد
گوشه لبها نشست
میتوان چون شعرخوب
زود بر دلها نشست
میتوان چون لاله ای
از دل صحرا رمید
قطره ای شبنم شدو
از نگاه گل چکید
میتوان در عمق شب
مثل یک فانوس بود
مثل قوهای سفید
یار اقیانوس بود
تا میان ابرها
می توان راهی کشید
میتوان بر تنگ دل
نقش یک ماهی کشید
مثل بلبل میتوان
عاشق کلزار بود
می توان در کام دشت
بوی گندمزار بود
میتوان چون چشمه ها
دل به دریاها سپرد
میتوان لبخند زد
غصه ها را از یاد برد

 

[Amir65]

بقول شاعر :

زاهد خیال طعنه رها کن که مرد عشق
گر طاعتی نکرده ریا هم نمیکند

غم مثل کودکی ست که آغوش عشق را
محکم گرفته است و رها هم نمی کند

 

[دلارام]

بقول شاعر:

در چمن چون شاخ گل نازک‌تنی افتاده است
سایه نیلوفری بر سوسنی افتاده است

چون مه روشن که تابد از حریر ابرها
ساق سیمینی برون از دامنی افتاده است

یک جهان دل بین که از گیسوی او آویخته
یک چمن گل بین که در پیراهنی افتاده است

روی گرمی شعله‌ای در جان ما افروخته
خانمان‌سوز آتشی در خرمنی افتاده است

دیگرم بخت رهایی از کمند عشق نیست
کار صید خسته با صیدافکنی افتاده است

نور عشق از رخنهٔ دل بر سرای جان دمید
پرتوی در کلبه‌ام از روزنی افتاده است

چون نسیم اندام او را ب*و*سه‌باران کن رهی
کز هوسناکی چو گل در گلشنی افتاده است

 

[Amir65]

به قول شاعر :

عشق آنگونه قشنگست که خوارت نکند
به تمنای حقیرانه دچارت نکند

عشق آنگونه قشنگست که با سنگ محک
هر کسی سر برسد کسر عیارت نکند

ماه معشوق پلنگ است حواست باشد
گربه ی وحشی ولگرد شکارت نکند

سخن عشق نه آن است که آید به زبان
لب فرو بند که دل حاشیه دارت نکند

منزل و منزلت عشق بلند است بلند
بر حذر باش کسی بر سر دارت نکند

 

[دلارام]

به قول شاعر
اخوان ثالث:

قاصدک هان، چه خبر آوردی؟

از کجا وز که خبر آوردی؟

خوش خبر باشی، اما،‌ اما

گرد بام و در من بی ثمر می گردی

انتظار خبری نیست مرا

نه ز یاری نه ز دیار و دیاری باری

برو آنجا که بود چشمی و گوشی با کس

برو آنجا که تو را منتظرند