گنجینه اشعار رودکی

[!Herman]

چو گرد آرند کردارت به محشر
فرو مانی چو خر به میان شلکا

شلکا : گل سیاه و چسبنده که پا در آن بند شود

 

[!Herman]

تا لباس عمر اعدایش نگردد بافته
تار تار پود پود اندر فلات آن فوات

 

[!Herman]

چه خوش گفت مزدور با آن خدیش
مکن بد به کس، گر نخواهی به خویش

 

[!Herman]

چه گر من همیشه ستا گوی باشم
ستایم نباشد نکو جز به نامت

 

[!Herman]

مرده نشود زنده، زنده بستودان شد
آیین جهان چونین تا گردون گردان شد

 

[!Herman]

چرخ چنینست و بدین ره رود
لیک ز هر نیک و ز هر بد نوند

 

[!Herman]

چون لطیف آید به گاه نو بهار
بانگ رود و بانگ کبک و بانگ تز

 

[!Herman]

منم خو کرده بر بوسش، چنان چون باز بر مسته
چنان بانگ آرم از بوسش، چنان چون بشکنی پسته

 

[!Herman]

سروست آن یا بالا؟ ماهست آن یا روی؟
زلفست آن یا چوگان؟ خالست آن یا گوی؟

 

[!Herman]

گرچه نامردمست آن ناکس
نشود سیر ازو دلم یرگس