همگانی ' مشاعره با اشعار شاعران '

[Amir65]

تو مرا جان و جهانی چه کنم جان و جهان را
تو مرا گنج روانی چه کنم سود و زیان را

نفسی یار شرابم نفسی یار کبابم
چو در این دور خرابم چه کنم دور زمان را

ز همه خلق رمیدم ز همه بازرهیدم
نه نهانم نه بدیدم چه کنم کون و مکان را

مولانا

اگر اهل دلی دیدی، سلام من رسان بر وی
كه كمتر یافتم هر جا فزون تر جستجو كردم

صابر همدانی

 

[Mahoor]

اگر اهل دلی دیدی، سلام من رسان بر وی
كه كمتر یافتم هر جا فزون تر جستجو كردم

صابر همدانی

مهر خاموشی حصاری شد ز کج بحثان مرا

ماهی لب بسته را اندیشه از قلاب نیست

 

[Amir65]

مهر خاموشی حصاری شد ز کج بحثان مرا

ماهی لب بسته را اندیشه از قلاب نیست

تا تو هستی و غزل هست دلم تنها نیست
محرمی چون تو هنوزم به چنین دنیا نیست

از تو تا ما سخن عشق همان است که رفت
که در این وصف زبان دگری گویا نیست
بهمنی

 

[آوین]

تا تو هستی و غزل هست دلم تنها نیست
محرمی چون تو هنوزم به چنین دنیا نیست

از تو تا ما سخن عشق همان است که رفت
که در این وصف زبان دگری گویا نیست
بهمنی

تا هُشیاری به طعم مستی نرسی
تا تن ندهی به جان پرستی نرسی
تا در غمِ عشقِ دوست چون آتش و آب
از خود نشوی نیست به هستی نرسی

 

[مژگان چکنه]

تا هُشیاری به طعم مستی نرسی
تا تن ندهی به جان پرستی نرسی
تا در غمِ عشقِ دوست چون آتش و آب
از خود نشوی نیست به هستی نرسی

یارا بهشت صحبت یاران همدمست
دیدار یار نامتناسب جهنمست
هر دم که در حضور عزیزی برآوری
دریاب کز حیات جهان حاصل آن دمست

 

[آوین]

یارا بهشت صحبت یاران همدمست
دیدار یار نامتناسب جهنمست
هر دم که در حضور عزیزی برآوری
دریاب کز حیات جهان حاصل آن دمست

تا در طلب گوهر کانی کانی
تا در هوس لقمه ی نانی نانی
این نکته ی رمز اگر بدانی دانی
هر چیزی که در جستن آنی آنی

 

[مژگان چکنه]

تا در طلب گوهر کانی کانی
تا در هوس لقمه ی نانی نانی
این نکته ی رمز اگر بدانی دانی
هر چیزی که در جستن آنی آنی

یکی دیوانه‌ای آتش بر افروخت
در آن ھنگامه جان خویش را سوخت
ھمه خاکسترش را باد میبرد
وجودش را جھان از یاد میبرد

″فریدون مشیری″

 

[آوین]

یکی دیوانه‌ای آتش بر افروخت
در آن ھنگامه جان خویش را سوخت
ھمه خاکسترش را باد میبرد
وجودش را جھان از یاد میبرد

″فریدون مشیری″

درویشان را عار بود محتشمی
و اندر دلشان بار بود محتشمی
اندر رهِ دوست فقر مطلق خوشتر
کاندر ره او خوار بود محتشمی

"حضرت عشق مولوی جان"

 

[مژگان چکنه]

درویشان را عار بود محتشمی
و اندر دلشان بار بود محتشمی
اندر رهِ دوست فقر مطلق خوشتر
کاندر ره او خوار بود محتشمی

"حضرت عشق مولوی جان"

یکدم غم جان دار غم نان تا کی
وز پرورش این تن نادان تا کی
اندر ره طبل اشکم و نای و گلو
این رنج ز نخ به ضرب دندان تا کی

مولانا

 

[آوین]

یکدم غم جان دار غم نان تا کی
وز پرورش این تن نادان تا کی
اندر ره طبل اشکم و نای و گلو
این رنج ز نخ به ضرب دندان تا کی

مولانا

یک شفتالو از آن لب عنابی
پر کرد جهان ز بوی سیب و آبی
هم پرده‌ی شب درید و هم پرده‌ی روز
از عشق رخ خویش زهی بی آبی

حضرت عشق