همگانی ' مشاعره با اشعار شاعران '

[!Herman]

ز بی وفایی گل بلبلی که داشت خبر
ز باغ رفت و به شاخ گل آشیان نگذاشت..

تا کند نغمه ای چو دریا ساز
نفسی طاقت آزموده چو موج

 

[رها حمیدی]

تا کند نغمه ای چو دریا ساز
نفسی طاقت آزموده چو موج

جان کل با جان جزو آسیب کرد
جان ازو دری ستد در جیب کرد

( مولوی )

 

[دلارام]

جان کل با جان جزو آسیب کرد
جان ازو دری ستد در جیب کرد

( مولوی )

دیدی ای دل که غمِ عشق دگربار چه کرد
چون بشد دلبر و با یارِ وفادار چه کرد

 

[رها حمیدی]

دیدی ای دل که غمِ عشق دگربار چه کرد
چون بشد دلبر و با یارِ وفادار چه کرد

دستی که در فراق تو می‌کوفتم به سر
باور نداشتم که به گردن درآرمت

 

[دلارام]

دستی که در فراق تو می‌کوفتم به سر
باور نداشتم که به گردن درآرمت

تــــو می دانــی بهانه چیست؟!
بهــانه…
همان است که شب ها خواب از چشم من می دزدد
بهــانه…
همان است که روزها میـان انبـوهی از آدم ها،
چشمانم را پـــی تو می گرداند
بهــــانه…
همان صبری است که به لبانم سکـــوت می دهد
تا گلایه ای نکنم از “نبـودنت”..
دلـم
بهــانه ی “تـــو” را دارد..!

 

[رها حمیدی]

تــــو می دانــی بهانه چیست؟!
بهــانه…
همان است که شب ها خواب از چشم من می دزدد
بهــانه…
همان است که روزها میـان انبـوهی از آدم ها،
چشمانم را پـــی تو می گرداند
بهــــانه…
همان صبری است که به لبانم سکـــوت می دهد
تا گلایه ای نکنم از “نبـودنت”..
دلـم
بهــانه ی “تـــو” را دارد..!

دلا بسوز که سوزِ تو کارها بِکُنَد
نیازِ نیمْ شبی دفعِ صد بلا بِکُنَد

 

[دلارام]

دلا بسوز که سوزِ تو کارها بِکُنَد
نیازِ نیمْ شبی دفعِ صد بلا بِکُنَد

«، درد را باید گفت !
سخن از مهر من و جور تو نیست .
سخن از
متلاشی شدن دوستی است،
و عبث بودن پندار سرور آور مهر»
― حمید مصدق

 

[آنیتا&]

چون درد تو داریم و دوا پیش تو باشد
هر جاکه تو باشی دل ما پیش تو باشد

 

[دلارام]

همه شادی و عشرت باشد ای دوست
در آن خانه که مهمانش تو باشی
گل و گلزار خوش آید کسی را
که گلزار و گلستانش تو باشی
چه باک آید ز کس آن را که او را
نگهدار و نگهبانش تو باشی
مپرس از کفر و ایمان بی‌دلی را
که هم کفر و هم ایمانش تو باشی
مشو پنهان از آن عاشق که پیوست
همه پیدا و پنهانش تو باشی
برای آن به ترک جان بگوید
ل بیچاره تا جانش تو باشی
عراقی طالب درد است دایم
به بوی آنکه درمانش تو باشی

 

[آنیتا&]

دوست
مانند ستاره ای است
که چشمک می زند و می درخشد
یا شبیه اقیانوسی
که به آرامی جریان دارد
شاملو