درحال تایپ دلنوشته هریدا | ملینا نامور کاربر انجمن چری بوک

[Heyzha]

كد: 064

اسم دلنوشته: هِریدا¹(خار و گل)
نویسنده: ملینا نامور
ژانر: تراژدی_ عاشقانه
ناظر: @پناه

مقدمه:
زیبایی‌اش چشمم را گرفت تا آن‌جایی که خار‌های تیز وجودش را ندیدم!
من تمام عمر محسور سرخی گل بودم! لطافت و بوی خوش! نمی‌دانم خودم یا قلبم اما ندیدیم... خارهای تیز روی ساقه گل را ندیدیم و اجازه دادیم زخمی بزرگ بر روی دستانمان یادگاری بگذارد؛ فقط با امید این‌که شاید خار زمانی گل بدهد!​

___________________________________
¹. هِریدا - herida
- زخم.
- زبان اسپانیایی

 

[رجینا]

بسم تعالی

نویسندگان خوش قلم ضمن تشکر و سپاس از انتخاب چری بوک برای نشر آثارتان، موارد ذکر شده را با دقت مطالعه نمایید؛
|قوانین تالار ادبیات|


سپس پس از گذشت 15 پست از دلنوشته‌ی خود میتوانید در تاپیک زیر درخواست نقد دهید
|درخواست نقد آثار|

پس از نقد اثر شما توسط تیم نقد برای تعیین سطح آثار خود در تاپیک زیر درخواست تگ دهید
|درخواست تگ آثار|

بعد از نقد و تگ اثر خود ميتوانيد درخواست جلد بدهيد
|درخواست جلد آثار|


چنانچه تمایل به ضبط اثارتان دارید، در تاپیک زیر درخواست دهید
|درخواست ضبط آثار|

چنانچه تمایلی به ادامه دادن دلنوشته خود به هر دلیلی ندارید میتوانید در تاپیک زیر درخواست انتقال به متروکه دهید
|انتقال به متروکه/ بازگردانی|

و پس از اتمام خود باتوجه به قوانین در تاپیک زیر اتمام اثر خود را اعلام کنید
|اعلام اتمام آثار|

مدیریت تالار ادبیات ​

 

[Heyzha]

گل؟ پس کی؟
کی قرار است خارهای تیز این شاخه گل بدهد؟
چه زمانی می‌توانم باور کنم از خار منحوس، گلی زیبنده بروید؟
نمی‌شود باور کرد! چون گاهی که محسور زیبایی‌اش هستم او با بی‌رحمی خارهایش را درون بدنم فرو می‌کند!
دیگر نمی‌توانم... گل، قلبم را شکسته؛ می‌دانم اگر بماند، دوباره زخمی می‌شوم!​

 

[Heyzha]

دردناک است... اما با این که می‌دانستم در هنگام لمس زخمی می‌شوم این کار را مرتباً انجام میدادم!
البته می‌خواهم بگویم این متن فقط در ر*اب*طه با گل‌ و خارهایش نیست.
گاهی با این که می‌دانیم خورشیدمان فقط مدتی در آسمان دلمان است باز هم می‌خواهیم ماهَش باشیم!​

 

[Heyzha]

امید ناامید هستم!
زمانی که دلم می‌گوید بلاخره خار گل می‌دهد؛ اما افکار بیمار گونه‌ام می‌گوید:
" او فقط یک خار است، یک خار خیلی خیلی کوچولو..."
نمی‌دانم قلب عالم است یا مغز!
نمی‌دانم امید گاهی پوچ است یا نه!
فقط دوست دارم
به امید هرگاه گل‌هایم را نوازش کنم!​

 

[Heyzha]

تو مانند گلی زیبا دلم را به لرزش در‌ می‌اوری؛
اما حرف‌هایت... امان از حرف‌هایت که مثل خاری زخم میزند به قلب بیمار ما!
کاش واقعا انقدر زیبا نبودی که خار روی ساقه‌هایت را نبینیم!​

 

[Heyzha]

خسته‌تر از آن هستم که بخواهم بگویم:
" باطن خاطر ما بی‌شمار هِریدا است!"
لطفا هِریدا نزنید که دلمان دلمه بسته از جهش این خون گلگون!
که زخم است... زخم!​

 

[Heyzha]

من به تماشا نشسته‌ام، به تماشای گل که با هر وزش نسیم، گلبرگ‌هایش می‌ریزد.
این روزگار تمامش تقدیر است؟ شاید نه.
شاید این گل، از همان اول محکوم به پژمردن بود؛ مثل قلبی که در میان اشتیاقی بی‌پایان برای لمس محبت خود را در دام زخم‌های بی‌رحم دیگری می‌بیند.
زخم‌هایی که هیچ‌وقت در انتظار گل دادن هریدا التيام نیافت! بلکه بدتر امید‌های نا‌ به‌ جایم زخمی می‌زندن بر روی خون گلگون دلمه بسته‌ی هریدا!​

 

[Heyzha]

ابتدای دیدنش معجزه‌ای در سلول‌های مغزم ثبت شد!
او یک معجزه بود!
می‌دانستم در دوست داشتنش بی‌شک درد‌هایی بی‌صدا فریاد می‌کشند در سکوت شب هق هق می‌کنند و من اما در این بازی بی‌پایان، همان‌طور که زخمی می‌شدم باز هم در پی او می‌دویدم با تمام وجود، با تمام امید!
شاید فکر می‌کردم که هر زخمی روزی بهبود می‌یابد؛ اما حالا، این زخمی که در دل دارم دیگر چیزی جز بخشی از من نیست!​

 

[Heyzha]

خار از روی زیبنده تو حافظ است و تو دلبسته او!
می‌دانم سالیان سال تو را نگاه داشته است؛ اما صد حیف که همان خار زخم‌هایی بر روی قلبم به جای گذاشتند که دردی عمیق هزاران ساله‌ای را به همراه داشت!​