درحال تایپ دلنوشته صورتک شیشه‌ای | میم.هویار کاربر انجمن چری بوک

[هویار]

در آخرین تکه‌های به‌ جا مانده از من، می‌توان نهایت احساس زندگی را مشاهده کرد. گویی با همین تکه‌ی کوچکی که از من زیر این خاک سرد مانده، میشد پرواز کرد تا نهایت افق آسمان هفتم. چشم‌هایم را مدت‌هاست از دست داده‌ام؛ اما اشک را نه. قلبی برای تپیدن نمانده؛ اما خون هنوز هم پمپاژ می‌شود. من تا ابد باور نخواهم کرد مرگ خویش را. چرا که زنده بودن به کالبد نیست. هنوز هم فریاد حقیقتم بر گوش‌های خاطی‌‌های این شهر سرپوشی گذاشته تا صدای وجدان در سرشان اکو شود. من هنوز هم به قدرت دیروز هستم.​