تیکه کتاب .| برشی از کتاب.|

[!Herman]

اشیاء کهنه و بی‌مصرف تسلطی عجیب بر انسان دارند. دور انداختن عینکی که شیشه‌هایش ترک خورده است یعنی اعتراف کنی تمام دنیایی که تابه‌حال از پشت این عینک دیده‌ای برای همیشه پشت سرت بر جا می‌ماند، یا برعکس، از جلوت سر در می‌آورد، در آن قلمرو نیستی که به‌سرعت به سمت تو در حرکت است… خرده‌ریزه‌های گذشته مثل لنگری هستند که روح را به چیزی بند می‌کنند که دیگر وجود ندارد.

بخشی از کتاب «رفتیم بیرون سیگار بکشیم، هفده سال طول کشید»

 

[!Herman]

شاید آدم ترجیح می‌داد درکش کنند تا دوستش بدارند.

تکه ای از کتاب معروف «۱۹۸۴»
جورج اورول

 

[!Herman]

دوزخ موجودات زنده چیزی نیست که آمدنی باشد‌؛ اگر دوزخی باشد، هم‌اکنون آمده است، دوزخی که ما هر روز آن را زندگی می‌کنیم، دوزخی که ما از با هم بودن می‌سازیم. دو راه برای گریز از رنج دوزخ هست؛ اولی برای بسیار کسان آسان‌تر است: دوزخ را بپذیرند و طوری با آن یکی گردند که دیگر از دیدنش عاجز شوند. دومی پرخطر است و مراقبت و دل‌نگرانی دائمی می‌خواهد: بگردند و بیاموزند که چه و که، در دل دوزخ، از دوزخ برکنار است و آن‌گاه به یاریش بشتابند و به او مجالی دیگربار دهند.

تکه هایی از کتاب معروف «شهرهای ناپیدا»

 

[رجینا]

پس از سکوتی دیگر، زیر لب گفت به نظرش آدم عجیبی هستم و شاید به همین خاطر دوستم دارد و چه‌بسا روزی به همین علت از من بیزار شود.

بیگانه -آلبر کامو

 

[رجینا]

عادت کرده ایم هر روز دوش بگیریم، اما یادمان می رود که ذهنمان هم به دوش نیاز دارد.
گاهی با یک غزل حافظ می توان دوش ذهنی گرفت و خوابید.
یک شعر از فروغ، تکه ای از بیهقی، صفحه ای از مزامیر، عبارتی از گراهام گرین، جمله ای از شکسپیر، خطی از نیما، ولی غافلیم.

شبانه روز چقدر خبر و گزارش و مطلب آشغال می تپانیم توی کله مان؟
بعد هم با همان کله ی بادکرده به رختخواب می رویم و توقع داریم در خواب پدربزرگ مان را ببینیم که یک گلابی پوست کنده و با لبخند می گوید بفرما !

#عباس_معروفی
#سمفونی_مردگان

 

[دلارام]

دست‌آخر وقتی خوب زیر و بالای ‌کار را ببینی، متوجه می‌شوی که آدم‌ها، بیشترشان، نمی‌توانند تا آخر خط تاب بیاورند.
برۀ گمشدۀ راعی
نویسنده: هوشنگ گلشیری
انتشارات کتاب زمان

 

[دلارام]

عادت کرده ایم هر روز دوش بگیریم، اما یادمان می رود که ذهنمان هم به دوش نیاز دارد.
گاهی با یک غزل حافظ می توان دوش ذهنی گرفت و خوابید.
یک شعر از فروغ، تکه ای از بیهقی، صفحه ای از مزامیر، عبارتی از گراهام گرین، جمله ای از شکسپیر، خطی از نیما، ولی غافلیم.

شبانه روز چقدر خبر و گزارش و مطلب آشغال می تپانیم توی کله مان؟
بعد هم با همان کله ی بادکرده به رختخواب می رویم و توقع داریم در خواب پدربزرگ مان را ببینیم که یک گلابی پوست کنده و با لبخند می گوید بفرما !

#عباس_معروفی
#سمفونی_مردگان

 

[پناه]

آن کسی که وجدان دارد اگر به اشتباه خود پی برد، رنج می‌کشد. این خود بیش از اعمال شاقه برایش مجازات است.

«کتاب جنایت و مکافات»

 

[رجینا]

اگر سوسک توانسته تا امروز از دست ظلم بشر جان سالم به در برد، صرفاً به این علت بوده که به تاریکی پناه برده است، زیرا بشر ذاتاً از تاریکی می‌هراسد و سوسک هم ذاتاً از نور می‌ترسد."
"گذشته چیزی جز توهم و خیال نیست و خاطرات بازگشتی ندارند."
"مرده‌ها برنمی‌گردند، این ما هستیم که نمی‌توانیم سرزنش وجدان خودمان را تحمل کنیم

 

[رجینا]

"تعداد آدم‌هایی که من واقعاً دوست‌شان داشته باشم زیاد نیست. تعداد کسانی که نظر خوبی درباره‌شان دارم از آن هم کمتر است."
"هر احساسی را باید تابع عقل کرد."
"غرور یک مغز تهی، مسبب و علت همیشگی شرارت است."

غرور و تعصب