گنجینه اشعار محمد اقبال لاهوری

[پناه]

تو ای کودک منش خود را ادب کن
مسلمان زاده ای ترک نسب کـن
برنگ احمر و خــون و رگ و پوست
عرب نازد اگـر ترک عرب کـن
نه افغانیــــم و نی تـرک و تتاریم
چمن زادیم و از یک شاخساریم
تمیز رنگ و بو بر ما حرام اســـت
که مـا پــرورده ی یک نو بهاریم

 

[پناه]

چون مسلــــمانان اگر داری جگر
در درون خویــش و در قرآن نگر
صد جـــهان تازه در آیات اوست
عصرها پیچـــیده در آنات اوست
یک جهانش عصر حاضر را بس است
گیر، اگر در سینه دل معنی رس است
چون کــــهن گردد جهانی در برش
می دهد قرآن جـــهانی دیـــگرش

 

[دلارام]

دیوانه و دلبسته اقبال خودت باش
سرگرم خودت عاشق احوال خودت باش
یک لحظه نخور حسرت آنرا که نداری
راضی به همین چند قلم مال خودت باش
دنبال کسی باش که دنبال تو باشد
اینگونه اگر نیست به دنبال خودت باش
پرواز قشنگ است ولی بی غم و محنت
منت نکش از غیر و پروبال خودت باش
صد سال اگر زنده بمانی گذرانی
پس شاکر هر لحظه و هرسال خودت باش

 

[دلارام]

دیوانه و دلبسته اقبال خودت باش
سرگرم خودت عاشق احوال خودت باش
یک لحظه نخور حسرت آنرا که نداری
راضی به همین چند قلم مال خودت باش
دنبال کسی باش که دنبال تو باشد
اینگونه اگر نیست به دنبال خودت باش
پرواز قشنگ است ولی بی غم و محنت
منت نکش از غیر و پروبال خودت باش
صد سال اگر زنده بمانی گذرانی
پس شاکر هر لحظه و هرسال خودت باش