گنجینه اشعار سنایی

[!Herman]

کاش رخ من بُدی خاک کف پای تو
ب*و*سه مگر دادمی من کف پای تو را

 

[!Herman]

آنجا که گذر کرد به ناگه سپه عشق
رخ‌ها همه زردست و جگرها همه قیری

از پوست برون آی همه دوست شو ای‌را
کآن‌گاه همه دوست شوی هیچ نمیری

 

[!Herman]

از برای یک بلی کاندر ازل گفته‌ست جان
تا ابد اندر دهد مرد بلی تن در بلا

خاک را با غم سرشت اول قضا اندر قدر
غم کند ناچار خاکی را به نسبت اقتضا

 

[!Herman]

چون موی شدم ز رشک پیراهن تو
وز رشک گریبان تو و دامن تو

کاین ب*و*سه همی دهد قدم‌های تو را
وآن را شب و روز دست در گردن تو

 

[!Herman]

با ما به زبانی و به دل با دگرانی
هم دوست‏تر از من نبود هر که گزینی

 

[!Herman]

سودای توام بی‌سر و بی‌سامان کرد
عشق تو مرا زنده جاویدان کرد
لطف و کرمت جسم مرا چون جان کرد
در خاک عمل بهتر ازین نتوان کرد

 

[!Herman]

تا این دل من همیشه عشق‌اندیش است
هر روز مرا تازه بلایی پیش است

 

[!Herman]

تا نقش خیال دوست با ماست
ما را همه عمر خود تماشاست

 

[!Herman]

یا بیا پاک بزی ورنه برو خاکی باش
که دو معنی همی اندر سخنی آسان نیست

 

[!Herman]

ایسنایی دل بدادی در پی دلدار باش
دامن او گیر و از هر دو جهان بیزار باش