گنجینه اشعار سنایی

[!Herman]

قائم به خودی از آن شب و روز مقیم
بیمت ز سمومست و امیدت به نسیم

با ما نه ز آب و آتشت باشد بیم
چون سایه شدی ترا چه جیحون چه جحیم

 

[!Herman]

ملکا ذکر تو گویم که تو پاکی و خدایی
نروم جز به همان ره که توام راهنمایی…

نتوان وصف تو گفتن که تو در فهم نگنجی
نتوان شبه تو گفتن که تو در وهم نیایی

 

[!Herman]

در راه قلندری زیان سود تو شد
زهد و ورع و سجاده مردود تو شد

دشنام سرود و رود مقصود تو شد
بپرست پیاله را که معبود تو شد

 

[!Herman]

ای قوم ازین سرای حوادث گذر کنید
خیزید و سوی عالم علوی سفر کنید

این روح‌های پاک درین توده‌های خاک
تا کی چنین چو اهل سفر مستقر کنید

 

[!Herman]

آنم که مرا نه دل نه جان و نه تنست
بر من ز من از صفات هستی بدنست

تا ظن نبری که هستی من ز منست
آن سایه ز من نیست که از پیرهنست

 

[!Herman]

آدم ز خاک بود من از نور پاک او
گفتم یگانه من بُوَم و او یگانه بود

 

[!Herman]

بالای بتان چاکر بالای تو شد
سرهای سران در سر سودای تو شد

دل‌ها همه نقش‌بند زیبای تو شد
جان‌ها همه دفتر سخن‌های تو شد

 

[!Herman]

گَه در زمین دل‌ها پنهان شوی چو پروین
گاه از سپهر جان‌ها چون ماه نو برآیی

از بهر لطف مستان وز قهر خودپرستان
چون برق می‌گریزی چون باد می‌ربایی

 

[!Herman]

من بی‌تو همی هیچ ندانم که کجایم
ای از بر من دور ندانم که کجایی

 

[!Herman]

من طاقت هجر تو ندارم
با تو چه کنم بجز مدارا