گالری شخصی [ گالری شخصی آفرودیت | باوَرَم کُن ]

[آفرودیت؛]

گفتم:
- نرو!
گفت:
- نه برمی‌گردم.
باورش کردم او رفت ولی من هنوز چشم انتظار برگشت اویی هستم دلم را خوش به برگشتنش کرد، من هنوز بعد از ماه‌ها منتظرم! منتظر برگشتشم!
-می‌شود برگردی و بمانی؟!
گر برگردم به آن زمان می‌گویم:
- می‌شود نروی و بمانی؟! نرو جان جانان جانا!

 

[آفرودیت؛]

من تنها رد می‌شم!
@بریوان رد می‌شه!
من میام بیرون!
@بریوان میاد بیرون!
باهم میرم دم در:
-شما باهم بودین؟! من فک کردم یه نفره می‌خواد کرم بریزه دوباره برگشت رد بشه که!
من نگاه!
اِما نگاه!
دوستانی که هنوز نفهمیدن چیشده!
همکار بابام:
- نه بابا این دوقلو هستن!
-ولی من دومی رو دعوا کردم فک کردم دوباره برگشت که!
من آدرس افق رو میخوام!
با اما میخوام محو شوم!///

 

[آفرودیت؛]

چه‌نی چه‌نی دل‌گیروم من! چه‌نی سخته‌!

 

[آفرودیت؛]

من برایش جان می‌دهم، برایش می‌میرم، او خط قرمز من است.
او عزیز جان من است، او جان من است، او دلیل زنده ماندنم است.

 

[آفرودیت؛]

همه درحال آماده شدن برای ژوژمان هیاهو در کارگاه!
و اونایی که هیچ علاقه‌ای که به ژوژمان ندارن:
-نه جدی این پارچه هر چی ازش در بیاریم ضرره!
-زحمت‌هامون به باد میره
اِما نگاهی به استاد و نگاهی به دخترا:
-من بودم یه چیز خفن‌تر درمی‌آوردم!
نگاهی به اما و نگاهی به دخترا و استاد:
-مثلا؟!
اِما خیره شدن به مانکن و نیمچه لباس زشتی که دوخته شده و تو تن مانکن زار می‌زند:
- یه آستین پفی با زیر سازی با بالاتنه‌ی کوتاه!
من نگاهی به اِما و خنده‌ی عصبی!
دخترا که پروژه‌ی دوخت این پارچه رو داشتن:
- تصور کن ... تومان پول تاکسی بدی بیایی ژوژمان که چی بشه؟! که این لباس رو ببینی!
یهو جمعیت میره رو هوا!
استاد نگاه عصبی به دخترا! و باز دخترا درحال غر زدن... .
این داستان ادامه دارد تا... .

 

[آفرودیت؛]

همیشه دوران ابتدایی به دلیل شباهت اسمی من با یکی تمام جوایز من مفقودالاثر و یا واگذار شده‌اند.
همان موقع فهمیدم واقعا به خاطر شباهت اسمی حتی جوایز به دست صاحب نخواهد رسید.

 

[آفرودیت؛]

شاید تو زندگی قبلیم روباه بودم، وگرنه این همه عشق و علاقه‌ی من به تنها حیوان طبیعی نیست!
یه‌روزی یه روباهی به سرپرستی قبول خواهم کرد.

 

[آفرودیت؛]

چه قشنگه!
وقتی یکی میگه دوست دارم تو آروم بغلش کنی در گوشش پچ بزنی عین سگ داری دروغ میگی!

 

[آفرودیت؛]

مشاهده فایل‌پیوست 3034
شاید تو زندگی قبلیم روباه بودم، وگرنه این همه عشق و علاقه‌ی من به تنها حیوان طبیعی نیست!
یه‌روزی یه روباهی به سرپرستی قبول خواهم کرد.

ما با هنرجو‌ها در حال بحث کردن و پرسیدن اینکه چه کسی چه حیوانی رو به سرپرستی قبول می‌کنه، مریوانی:
- من که گربه.
محمدی خندیدن و گفتن:
- خصوصاََ اگه اون گربه شبیه به اون گیفی باشه که تو گپ تلگرام ارسال میکنی، اون گربه مشکی.
من خندیدن و خاکپور:
- چقدر هم خودش شبیه به اون گربه‌ست.
احمدتوزه از رو صندلی بلند شدن و آمدن به سمت خانم مریوانی و انداختن دست رو شونه‌ش:
- مریوانی تو زندگی قبلیش اون گربه مشکی بود.
محمدی چرخاندن سر به سمت من و همان سوال را پرسید:
- تو چه حیوانی به سرپرستی قبول میکنی؟!
من انداختن قلم موی آبرنگی شده در لیوان، پا رو پا انداختن و تکیه دادن به صندلي لبخند زدن:
- صدرصد روباه.
منفجر شدن خانم محمدی:
- البته تا وقتی که گشنه‌اش نشه و نخواد تو رو بخوره قضیه‌ی جالبیه.
من لبخند ریز زدن:
- البته نه که روباه عادی، شاید روباه آموزش دیده.
- متاسفم خانم فام ولی بازم اون یه حیوان گوشت‌خوار و وحشی‌هست.
بالا انداختن شانه و دوباره مشغول شدن به کارم.

 

[آفرودیت؛]

-همه از دور نمای زیبا؛
از درون یه مخروبه بیش نیستن... !