گالری شخصی [ گالری شخصی پناه ]

[پناه]

بہ یادت آرزو ڪردم ڪہ چشمانت اگر تر شد
بہ شوق آرزو باشد نہ تڪرار غم دیروز.. .

 

[پناه]

دل من، سال‌ها در سکوتی سرد فرو رفته بود؛ نه نغمه‌ای، نه نوری، نه نسیمی.
تا تو آمدی، مثل بارانی که بر کویر دلتنگی می‌بارد، آرام و بی‌صدا.
لبخندت، نفس را به جانم بازگرداند و نگاهت، خاکسترِ امیدم را شعله‌ور کرد.
با تو، هر لحظه مثل بهاری‌ست که تازه به دنیا آمده؛ پر از شکوفه، پر از عطر.
زنده شدم، نه با معجزه، که با مهربانی‌ات؛ که خود معجزه‌ای‌ست پنهان در چشمانت.
بمان، که دلم دیگر بی‌تو تاب هیچ پاییزی را ندارد...

 

[پناه]

تو را می‌خواهم
برای پنجاه سالگی
شصت سالگی
هفتاد سالگی
تو را می‌خواهم
برای خانه‌ای که تنهاییم
تو را می‌خواهم برای چای عصرانه
تلفن‌هایی که می‌زنند
و جواب نمی‌دهیم

تو را می‌خواهم برای تنهایی
تو را می‌خواهم وقتی باران است
برای راهپیمایی آهستۀ دوتایی
نیمکت‌های سراسر پارک‌های شهر
برای پنجرۀ بسته
و وقتی سرما بیداد می‌کند

تو را می‌خواهم
برای پرسه زدن‌های شب عید
نشان کردن یک جفت ماهی قرمز
تو را می‌خواهم
برای صبح
برای ظهر
برای شب
برای همۀ عمر

«نادر ابراهیمی»