مهم ... مجموعه اشعار شاعران خارجی ...

[!Herman]

ای که در بَرَم نیستی

شبت چگونه گذشت ؟

شباهنگام به من اندیشیدی ؟

کمی آه کشیدی ؟

اشک در چشمت حلقه زد

آماده گریه شد آیا ؟

زندگانیِ بی تو چه ذوقی دارد ؟

غذا و سخن و هوا چه معنی دارد ؟

که من در گوشه‌یِ دور از این جهان

گم شده و بر باد رفته‌ام


((غاده السمان))

 

[!Herman]

و عشقِ پاکِ من

هم‌چون شکوفه‌ های بهاری‌ ست

که بر سرِ راه‌اش از روی اشتیاق پرپر شده‌اند

اگر عشق به عاشقان یقین پیدا کند

قطعن عشق او را انکار می‌کنم

و به گل‌ها و باغ‌بانان هم کفر می‌ورزم

و اشک‌هایم را

به سلامتی او خواهم نوشید...

-
((عبدالوهاب البیاتی))

 

[!Herman]

خاطره اقیانوسی است

که هربار لباس‌هایمان خشک می‌شود

دوباره ما را خیس ِ آب می‌کند.


((عبده خال))

 

[!Herman]

شاید رویِ زمین عشقی نباشد

جز آنچه که ما آن‌ را تَخَیُّل می‌کنیم.

که روزیِ خواهیم داشت

آن‌ را

و به آن دست یابیم.

توقف نکن…

به رقصیدن ادامه ده،

ای عشق،

ای شعر

حتی اگر مرگ باشد

برقص


((آدونیس))

-

 

[!Herman]

باید بمیرم

هیچ‌ چیز نمی‌میرد

زیرا ایمانِ کافی برای مردن را ندارد

روز نمی‌میرد

می‌گذرد

گُل نیز می‌پژمرد

خورشید غروب می‌کند

نمی‌میرد

تنها من

که خورشید و گل و روز را

لمس کرده‌ام

و اندیشیده‌ام

می‌توانم بمیرم


((خوزه آنخل بالنته))

 

[دلارام]

کنارم بودی،
نزدیک‌تر به من
از همه حس‌هایم.
سخنِ عشق از درون‌ات بود،
نورانی.
کلماتِ نابِ عشق به زبان نمی‌آیند.
سرت به جانبِ من بود
آرام،
آن موهای بلندت
و کمرِ شاداب‌ات.
از قلبِ عشق سخن می‌رانی،
نورانی،
در بعدازظهرِ خاکستری یک روز.
جوانی و کلمات‌ام
چیزی جز خاطره‌ی صدای‌ات
و تن‌ات نیست،
و این تصویر زنده‌ام می‌دارد.

«خوزه آنخل بالنته»

 

[دلارام]

سایه‌ها از درونم سر بر می‌کشند.
شب برافراشته می‌شود،
آرام آرام.
خورشیدی تاریک،
تشعشعش فروکاسته می‌شود.
و دَوَران، ما را به خود می‌خوانَد،
ورای زمان.
با من بگو،
آنگاه که بر کرانه‌ی آب ها نشسته‌ام،
نظاره‌گرِ سایه‌هایی که به سراغم می‌آیند،
با من بگو،
آیا خاطراتِ محو ناشدنی‌ات نیز از بین خواهند رفت؟

خوزه آنخل بالنته

 

[پناه]

گفتم کفی بزن
دستهایت را شکسته بودند
گفتم حرفی
زبانت را
چشم گشودی وآنگاه… هزاران گره…
آنان به پنجره سنگ می‌زنند
کورمان می‌کنند
آیینه را می‌شکنند
و در این میان سنگ به نجوای پنجره پاسخ می‌دهد
خدایا چه آسان همه چیز شکسته می‌شود
ما
روزمان را آغاز می‌کنیم
حال آنکه از گذشته نمی‌دانیم
و گاه مرگی فرا می‌رسد
که ما را به فردا نمی‌سپارد
و او
او که خبر می‌فروشد
برای روزنامه
فریاد می‌کشد

«,تد هیوز»

 

[پناه]

دوست می‌دارم
تو را به جای همه روزگارانی که نمی‌زیسته‌ام
دوست می‌دارم
برای خاطر عطر گسترده بیکران
و برای خاطر عطر نان گرم
برای خاطر برفی که آب می‌شود،
برای خاطر نخستین گل
برای خاطر جانوران پاکی که آدمی نمی‌رماندشان
تو را برای خاطر دوست داشتن
دوست می‌دارم
تو را به جای همه زنانی که دوست نمی‌دارم
دوست می‌دارم…

پل الوار

 

[پناه]

چسبیده‌ام به تو
بسانِ انسان
به گناهَش
هرگز
ترکت نمی‌کنم

مرام المصری