آموزشی {علامت‌های نگارشی}

[رُگآ]

[نـــقطه . ]

←نشانه ختم کلام و پایان یک جمله را نشان می‌دهد. جملات با استفاده از نقطه از یکدیگر متمایز می‌شوند.
◎مــثال: اینجا زیبا است.

[ویــرگول ، ]

←گاهی برای معنای بیشتر متن نیاز به مکث کوتاهی داریم که در این حالت از ویرگول استفاده می‌کنیم.
◎مــثال: اگر به مدرسه بروید، باسواد می‌شوید.

[نقطـه ویـرگول ؛ ]

←این نشانه هم دارای درنگ و مکث است و هم نشان دهنده جمله‌ای است که تمام شده اما مطلب ادامه دارد.
◎مــثال: عبید زاکانی دانشمند وارسته‌ای بود؛ ولی چون روح حاکم بر زمان مناسب نبود، حرف خود را در قالب شوخی و مزاح می‌گفت.

[دو نقطــه : ]

این نشانه برای توضیح بیشتر مطالب به کار می‌رود و مکثی بلندتر از نقطه است که به صورت دو نقطه عمود بر هم استفاده می‌شود.
مــثال: برنامه پخش سریال نوروز شبکه ۱: هرشب ساعت ۲۰٫

[ســه نقطه ... ]

زمانی که بخواهیم از نام بردن مواردی صرف نظر کنیم از سه نقطه استفاده می‌کنیم.
مــثال: مسائل فرهنگی، سیاسی، اجتماعی و... بسیاری در جامعه وجود دارد.

[عـلامت تـعجب ! ]
علامت تعجب در پايان الفاظ و جمله‌هایی می‌آید كه احساسات فرد را نشان می‌دهد. اين احساسات شامل تعجب و تحسين و استهزاء و خشم و درد و رنج و افسوس هستند. علامت تعجب را به هنگام دعا و تهديد و امر نيز به كار می‌برند.
مــثال:
تعجب و تحسين: چه كتابی! عجب پسری!
خشم: گم شو!
درد: سرم دارد می‌تركد!
رنج: دلم گرفته!
افسوس: حيف!
دعا: خدا خيرت بدهد!
تهديد: بيچاره‌ات می‌كنم!
امر: بيا اينجا!​