- Aug 2, 2024
- 1,303
ابتدا ومهم ترین ریشه وعلتش برمیگرده به فرهنگ و ملاکهای تربیتی
پدرو مادر برای فرزند یا فرزندانشون.
دوم برمیگرده به روش و رفتار پدرومادر بایکدیگر که بشدت تاثیر داره در روابط، خواهروبرادر وکلا فرزندان.
اگه تک فرزند باشه، به شدت تاثیر داره چون تمام زندگیش دوست، برادروخواهر و نگاهش وتوقعش رو در وجوده پدرومادرش جستجو میکنه.
وقتی در محیط خونواده ای: نگاه وتفکر ورفتارو گفتار به دنیا و انسانها عمیق با تفکر و روشنفکری باشه...
بدون شک قدرت ظرفیت ونقد پذیری و ارائه نظر و همفکری بیشتره
واعتماد به نفس فرزندان بالامیره.
امید رو عشق رو و تربیت وفرهنگ رو انسانها واحترام به نظراتشون در هر مکتب ودین وهرجای دنیا واسشون محترم هست وباارزش.
اینجاست که با توجه به رواج فرهنگهای غلط جامعه و مردم وکمبودهای واقعا جدی ازهمه نظر در جامعه وکشورمون فرزند کمتر اسیب میبنه
چون میدونه هرجا به اخر خط هم رسید یه دژ محکم داره یه تکیه گاه
♕خانواده♕اون میدونه که اولین دوست ورفیقش بعداز خدا خونوادشه.
اون واسه دوستای خودش بهترین دوست میشه و وفادار ومسئولیت پذیر. اینجا ست که دوستانش اون رو ترک نمیکنن وکمتر تنهایی رو تجربه میکنه. خب حالا اگه انسانی از نعمت خوانواده محروم بود یا یکباره خونواده ویا عزیزترین فرد خونوادشو ازدست داد...
موفق نیست و تنهاست وآینده ای نداره؟؟
خیر ابدا واصلا.
چون استارت پتانسیلهای وجودیش که خدا در وجودتک تک انسانها قرار داده
بسیار والاست و گرانبها و ازلی وابدیست.
محکم کردن وقوی کردن اراده واهداف و کنترلش دست خودشه.
باید مغز وقلب دو جوهره گرانبهای خدادادی رو ملکه وشاه درنظر بگیره
وجسم وروحش رو قلمرو فرمانروایی.
اونوقت خودش بشه شاهزاده وپرنسس که تمام تاج وتخت وقلمرو بالاخره به اون میرسه.
مبارزه کن و فرمانروایی.(«تو اشرف مخلوقات هستی بخوان یادبگیر وبالا برو»)
☆♡✓
آخرین ویرایش:
