به نظرم به تمامی نکاتی که خودتون اشاره کردین برمیگرده و بستگی به وضعیت پیش اومده داره
گاهی یک اشتباه نابخشودنی باعث تنهایی آدم میشه و گاهی هم انتخاب‌های غلط و گاهی هم با دلتنگی برای عزیزان از دست رفته و...
در کل این احساسیه که همگی به شکلی حالا مشابه یا متفاوت تجربه‌اش کردن
یه قول گفتنی میگن زندگی پر است از گره‌هایی که تو آن را نبسته‌ای اما باید تمام آن‌ها را به تنهایی باز کنی، تنهای تنها
پس لازمه‌ی زندگی حقیقی و پر تعادل تجربه‌ی احساسات متناقض و متفاوت از همدیگه است
نظر منه... باید قدر تنهایی‌ها رو دونست
آخرین ویرایش:
(!_!) (?_?)
