گنجینه نظامی گنجوی

[GOLDEN]

چو دانستی که معبودی ترا هست
بدار از جستجوی چون و چه دست
زهر شمعی که جوئی روشنایی
به وحدانیتش یابی گوایی
گه از خاکی چو گل رنگی برآرد
گه از آبی چو ما نقشی نگارد

 

[GOLDEN]

عمل هایی که عاشق را کند سست
عجب چست آید از معشوقه چست

 

[GOLDEN]

عشق آمد و کرد خانه خالی
برداشته تیغ لاابالی

غم داد و دل از کنارشان برد
وز دل شدگی قرارشان برد

زان دل که به یکدیگر نهادند
در معرض گفتگو فتادند

 

[GOLDEN]

درونم را به نور خود برافروز
زبانم را ثنای خود در آموز

به داودی دلم را تازه گردان
زبورم را بلند آوازه گردان

 

[GOLDEN]

دریاب که مبتلای عشقم
و آزاد کن از بلای عشقم

 

[GOLDEN]

چون بر کف او ترنج دیدند
از عشق چو نار می‌کفیدند

شد قیس به جلوه‌گاه غنجش
نارنج رخ از غم ترنجش

 

[GOLDEN]

چو ما با ضعف خود دربند آنیم
که بگزاریم خدمت تا توانیم

تو با چندان عنایت‌ها که داری
ضعیفان را کجا ضایع گذاری

 

[GOLDEN]

شعبده‌ بازی که در این پرده هست
بر سرت این پرده به بازی نبست
دست جز این پرده به جائی مزن
خارج از این پرده نوائی مزن
بشنو از این پرده و بیدار شو
خلوتی پرده اسرار شو …

 

[GOLDEN]

یارب تو مرا به روی لیلی
هر لحظه بده زیاده میلی

 

[GOLDEN]

از عمر من آنچه هست بر جای
بستان و به عمر لیلی افزای