آموزشی {نظارتِ ناظر روی دیالوگ و مونولوگ رمان}

[Neil I]

دیالوگ و مونولوگ چیست؟

{مونولوگ را یک نفر می‌گوید. تک گویی است.
معمولا در تئاتر یا نمایشنامه و رو به تماشاگر استفاده می‌شود}

{اما دیالوگ، کلام بین دو یا چند نفر است.
دیالوگ باعث افشای شخصیت ها می‌شود،
چیزی که در مونولوگ، شخصیت مجبور به انجام آن نیست.}

{تک گویی یا مونولوگ ممکن است پاره‌ای از داستان و نمایشنامه را تشکیل دهد، یا خود، داستان یا نمایشنامه‌ای مستقل باشد.}

{قسمت های اولیه شازده احتجاب، نمونه‌ای از به کارگیری این شیوه در داستان است.}
شیوه در داستان است.}

{تک گویی انواع گوناگونی دارد:
•تک گویی ساده، تک گویی نمایشی، حدیث نفس، تک گویی درونی.}

{تک گویی ساده: در این نوع تک گویی، مخاطب راوی، خواننده است.}

{تک گویی نمایشی: مخاطب راوی، شخصیتی در داستان است و راوی او را مورد خطاب قرار می‌دهد.}

{خود گویی یا حدیث نفس: هنگامی که راوی از مخاطب های خود بی خبر است. مثلا در تئاتر بازیگری با خود حرف می‌زند و غیر مستقیم اطلاعاتی به تماشاگر می‌دهد. این‌ تک گویی خطاب به خود است.}

{تک گویی درونی: بازگویی افکاری که در ذهن راوی می‌گذرد، ذهن خوانی شخصیت داستات بدون اینکه به زبان بیاید.}

{جریان سیال ذهن: گونه‌ای از تک گویی درونی است که فکرهای شخصیت داستان اغلب کلمه‌ها و جمله‌هایی آشفته و درهم است، و پایه آن تداعب معانی بوده و خواننده را به طور غیر مستقیم با فکرها و واکنش شخصیت داستان نسبت به محیط اطرافش و سیر اندیشه و ناخودآگاه او آشنا می‌کند.}
​

 

[Neil I]

ناظر رمان باید روی متون بعضی از جمله های پارت نظارت داشته باشد تا سبس پیشرفت قلم نویسنده شود، مثلاً:

علی به محمد کرد و گفت:
- این‌جا برای امشب خوبه.
- آره بدک نیست!
- پس همین جا چادر بزنیم

معمولاً اینطور دیالوگی سبس ضعف قلم نویسنده می‌شود و ناظر باید به نویسنده این هشدار را بده که پس هر دیالگو یک تعریف باشه، برای نمونه:

علی نگاهی خیره به محمد و گفت:
- این‌جا برای امشب خوبه.
محمد انگشتش را روی ابرویش کشید و گفت:
- آره بدک نیست!
علی لبخند دندانما زد.
- پس همین‌جا چادر بزنیم.