همگانی ' مشاعره با اشعار شاعران '

[دلارام]

یک روز به شیدایی، در زلفِ تو آویزم

زان دو لبِ شیرینت، صد شور برانگیزم

 

[Amir65]

یک روز به شیدایی، در زلفِ تو آویزم

زان دو لبِ شیرینت، صد شور برانگیزم

مرغ جان را عشق گوید میل داری در قفس
مرغ گوید من تو را خواهم قفس را بردران

شاد روزی کاین غزل را من بخوانم پیش عشق
سجده‌ای آرم بر زمین و جان سپارم در زمان

مولانا

 

[دلارام]

ای چرخ بسی لیل و نهار آوردی
گه فصل خزان و گه بهار آوردی
مردان جهان را همه بردی به زمین
نامردان را بر روی کار آوردی

- ابوسعید ابوالخیر

 

[مژگان چکنه]

ای چرخ بسی لیل و نهار آوردی
گه فصل خزان و گه بهار آوردی
مردان جهان را همه بردی به زمین
نامردان را بر روی کار آوردی

- ابوسعید ابوالخیر

یار اگر ننشست با ما نیست جای اعتراض

پادشاهی کامران بود از گدایی عار داشت

در نمی‌گیرد نیاز و ناز ما با حسن دوست

خرم آن کز نازنینان بخت برخوردار داشت

حافظ

 

[Amir65]

یار اگر ننشست با ما نیست جای اعتراض

پادشاهی کامران بود از گدایی عار داشت

در نمی‌گیرد نیاز و ناز ما با حسن دوست

خرم آن کز نازنینان بخت برخوردار داشت

حافظ

تا خبر دارم از او بی‌خبر از خویشتنم
با وجودش ز من آواز نیاید که منم

پیرهن می‌بدرم دم به دم از غایت شوق
که وجودم همه او گشت و من این پیرهنم

حافظ

 

[مژگان چکنه]

تا خبر دارم از او بی‌خبر از خویشتنم
با وجودش ز من آواز نیاید که منم

پیرهن می‌بدرم دم به دم از غایت شوق
که وجودم همه او گشت و من این پیرهنم

حافظ

مه من هنوز عشقت دل من فکار دارد
تو یکی بپرس از این غم که به من چه کار دارد
مژه سوزن رفو کن نخ او زتار مو کن
که هنوز وصله ی دل دو سه بخیه کار دارد

استاد شهریار

 

[Amir65]

مه من هنوز عشقت دل من فکار دارد
تو یکی بپرس از این غم که به من چه کار دارد
مژه سوزن رفو کن نخ او زتار مو کن
که هنوز وصله ی دل دو سه بخیه کار دارد

استاد شهریار

دیوانه یارم من و بر کس نظرم نیست
مشغول خودم وز همه عالم خبرم نیست

من مست دل اشفته ام ای همدم مشفق
خارم مکش از پای که پروای سرم نیست

اهلی شیرازی

 

[مژگان چکنه]

دیوانه یارم من و بر کس نظرم نیست
مشغول خودم وز همه عالم خبرم نیست

من مست دل اشفته ام ای همدم مشفق
خارم مکش از پای که پروای سرم نیست

اهلی شیرازی

تا دل نشودعاشق دیوانه نمی گردد

تانگذرد از تن جان جانانه نمی گردد

 

[Amir65]

تا دل نشودعاشق دیوانه نمی گردد

تانگذرد از تن جان جانانه نمی گردد

در بزم ما به باده و جام احتیاج نیست
ما را بس است سرخوشی ذکر مدام دوست

از داغ غربتش جگر سنگ خون شود
آشفته خاطری که نداند مقام دوست

صائب

 

[مژگان چکنه]

در بزم ما به باده و جام احتیاج نیست
ما را بس است سرخوشی ذکر مدام دوست

از داغ غربتش جگر سنگ خون شود
آشفته خاطری که نداند مقام دوست

صائب

تو در کمند نیفتاده‌ای و معذوری
از آن به قوت بازوی خویش مغروری