دلنوشته | مرام المصری |

[مستر کیان]

اشعار و دلنوشته های مرام المصری.

 

[مستر کیان]

بر دیوار بازی مدرسه
با گچ سفید
کلمه‌ی آزادی نوشته شده
با سرانگشتان بچه‌ها
بر دیوار تاریخ
آزادی، نقش اسم آن‌ها را کشیده
با خون

 

[مستر کیان]

چشم‌ به‌ راهم
و چشم‌ به‌ راه چه‌ ام؟
چشم‌ به‌ راه مردی با دست‌ هایی ‌ آکنده از گل
‌و لبهایی لبالب از واژه‌ هایی دلبرانه
مردی که نگاهم ‌می‌ کند و مرا می‌ بیند
با من حرف می‌ زند و حرف‌ هایم را می‌ شنود
مردی که به خاطر من اشک می‌ ریزد.
دلم به حالش می‌ سوزد و دوستش دارم.

 

[مستر کیان]

مي‌ ميرد مار
وقتي دردِ من را
به نيشي بچشد

 

[مستر کیان]

به خيالم
قدم‌هاي تو بود
كه اين‌چنين تند
در سينه‌ام مي‌زد

 

[مستر کیان]

اندوه؟
چگونه شناخت مرا؟!
نه گل قرمزی بر سی*نه گذاشته بودم
و نه با او قراری داشتم
من فقط تلاش می کردم
از آخرین اثر مردی که رفته است
رها شوم...

 

[مستر کیان]

برای جیره ی روزانه ام
به من عشق بده
وَ قلبِ غمگینم را سنگین نکن
حتا با ذره ای کوچک.
لمسم کن
وَ گلِ سرخ را از من دریغ مدار
بر خطاهای من چشم ببند
وَ رسولانت را بفرست
پیش از آن که پا به جهان من بگذاری.

 

[مستر کیان]

درد
چگونه مرا شناسایی کرد؟
نه گل‌سرخی روی سینه‌ ام‌ سنجاق کرده بودم
نه قرار ملاقاتی با او داشتم
فقط تلاش می‌کردم
خودم را از مخمصه‌ی
آخرین ردپای مردی که رفته است
بیرون بیاورم.

 

[دلارام]

و لكِنْ لدَيَّ الموتُ فيه صَبابهٌْْ……حياهٌْْ لِمنْ أهوَيََ علَيَّ بِها الفَضلُ:

اما در نزد من مرگ در راه عشق عين زندگي است و اين بخاطر عشقي است كه به محبوبم دارم، اين كشته شدن تفضلي است كه او بر من نموده است.

 

[دلارام]

چشم‌هایی هستند
که نور را نمی‌بینند
خاطراتی، که به یاد نمی‌آیند
لبخندهایی که لذتی نمی‌بخشند
اشک‌هایی که دردی را نمی‌شویند!
کلماتی، چون سیلی
و احساساتی، که هستند…