گنجینه | محمود درویش |

[HADIS]

_____
عاشقی بداقبالم
نه می‌توانم به سویت بیایم
و نه می‌توانم به خودم برگردم
دلم بر من شوریده است
_____

_____
هر بار که نگاهت می‌کنم، جمله‌ای آشنا به ذهنم خطور می‌کند:
هنوز در این سرزمین، چیزی هست که ارزش زندگی کردن را دارد.
_____

_____
گاه در وجودمان به قبرستانی محتاجیم
برای چیزهایی که درونمان می‌میرند.
_____

_____
به من گفت از دلتنگی بگو
گفتم دلتنگی یعنی صدای محبوب ات را بشنوی،
روی برگردانی و کسی آنجا نباشد.
_____

_____
دوستت داشتم با وجود این که تو را به آغوش
نکشیدم و تو را همیشه نمی‌بینم!
دوستت داشتم چون برایت نوشتم و برایت خواندم
و بخاطرت خندیدم و بخاطر تو تغییر کردم!
تو را دوست داشتم در حالی که دور بودی
ولی نزدیک‌ترین به قلبم!
_____

 

[HADIS]

_____
من هیچ‌کس را رها نمیکنم،
اما دست کسی که دلش با رفتن است را نمی‌گیرم.
_____

_____
جنگ پايان خواهد يافت
و رهبران با هم گرم خواهند گرفت
و باقى می‌ماند آن مادرِ پيرى كه چشم به راهِ فرزندِ شهيدش است
و آن دخترِ جوانى كه منتظرِ معشوقِ خويش است
و فرزندانى كه به انتظارِ پدرِ قهرمان‌ِشان نشسته‌اند
نمی‌دانم چه كسى وطن را فروخت
اما ديدم چه كسى بهاىِ آن را پرداخت.
_____

_____
تو نه دوری تا انتظارت کشم
و نه نزدیکی تا ديدارت كنم
و نه از آن منی تا قلبم آرام گیرد
و نه من محروم از توام تا فراموشت کنم
تـو در میانه‌ی همه چیزی!
_____

_____
وقتی عشق به پایان می‌رسد،
بدان که عشق نبوده است
عشق را باید زندگی کرد
نه آن که به یاد آورد.
_____

_____
روزی به‌نام تو زنده می‌مانم
روزی دل به تو می‌بندم
روزی زنده می‌مانم
آن‌سوی این پاییزِ دور.
_____

 

[مستر کیان]

من بیابان را نمی‌شناسم
اما بزرگ شده‌ام همچون حرف
دراین پرت افتاده
حرفی که گفته است حرف‌های خود را
و من گذشته‌ام همچون زنی که نمی‌پذیرد توبه‌ی همسرش را
و فقط نگه می‌دارد وزن رابطه را
آنگونه که من شنیدم
و دنبال کردم
و اوج گرفتم همچون یک کبوتر به سمت آسمان
به آسمان آوازم‌.

 

[مستر کیان]

به من نگو
ای کاش روزنامه فروشی در الجزایر باشم
تا با یک انقلابی ترانه بخوانم

 

[مستر کیان]

فراموش می‌شوی
گویی که هرگز نبوده‌ای
مانند مرگ یک پرنده
مانند یک کنیسۀ متروکه فراموش می‌شوی
مثل عشق یک رهگذر
و مانند یک گل در شب… فراموش می‌شوی

 

[نفس.]

تـو نَه دوری تا انتظارت کشم
و نَه نزدیکی تا ديدارت كنم
و نَه از آن مَنی تا قلبم آرام گیرد
و نَه مَن محروم از توام تا فراموشت کنم
تـو در میانه‌ی همه چیزی!

 

[نفس.]

چگونه می‌شود به شاخه‌ی شکسته فهماند
که باد عذرخواهی کرده است؟
تو بگو چگونه؟

 

[نفس.]

سعی کن دوستدار غم‌هایت باشی
شاید بروند!
بسان تمام چیزهایی
که دوست ‌داریم و می‌روند..

 

[نفس.]

هربار که نگاهت می‌کنم،
جمله‌ای آشنا، به ذهنم خطور می‌کند:
در اين سرزمين، چيزی هست كه ارزش زندگی كردن دارد

 

[نفس.]

دوستت داشتم با وجود اینکه تو را به آغوش نکشیده‌ام و تو را همیشه نمی‌بینم، دوستت داشتم چون برایت نوشتم و برایت خواندم و بخاطرت خندیدم و بخاطر تو تغییر کردم و تو را دوست داشتم در حالی که دور بودی..!