گنجینه محمد علی بهمنی

[مستر کیان]

نویسه های عاشقانه محمد علی بهمنی

دوست دارم ...
که بپرسم امروز...
مثل دیروز مرا می خواهی ؟

 

[مستر کیان]

طوریم نیست، خرد و خمیرم فقط همین!
کم مانده است بی تو بمیرم...
فقط همین !

 

[مستر کیان]

از هرچه هست و نیست گذشتم ولی هنوز
در مرز چشم های تو گیرم...
فقط همین !

 

[مستر کیان]

آغو*ش من و ...
عشق تو و لحظه‌ی دیدار...
رویای قشنگی‌ست و اما شدنی نیست...

 

[مستر کیان]

قانع ام! بیشتر از این چه بخواهم از تو؟
گاه گاهی که کنارت بنشینم؛کافی ست!...

 

[مستر کیان]

تعداد
صورت مسأله را تغيير نمي دهد
حدس بزن
چند بار گفته ايم و شنيده نشده ايم
چند بار شنيده ايم و
باورمان نشده است
چند بار ؟
پدرم مي گفت :
پدر بزرگ ات ، دوستت دارم را
يک بار هم به زبان نياورد
مادر بزرگ ات اما
يک قرن با او عاشقي کرد

 

[مستر کیان]

باید به فکر تنهایی خودم باشم
دست خودم را می‌گیرم و
از خانه بیرون می‌زنیم
در پارک
به جز درخن
هیچ کس نیست
روی تمام نیمکت‌های خالی می‌نشینیم
تا پارک
از تنهایی رنج نبرد
دلم گرفته
یاد تنهایی اتاق خومان می‌افتم

 

[مستر کیان]

با همه‌ی بی سر و سامانی‌ام
باز به دنبال پریشانی‌ام

طاقت فرسودگی‌ام هیچ نیست
در پی ویران شدنی آنی‌ام

آمده‌ام بلکه نگاهم کنی
عاشق آن لحظه‌ی طوفانی‌ام

دلخوش گرمای کسی نیستم
آمده‌ام تا تو بسوزانی‌ام

آمده‌ام با عطش سال‌ها
تا تو کمی عشق بنوشانی‌ام

 

[مستر کیان]

‌
از خانه بیرون می زنم اما کجا امشب
شاید تو می خواهی مرا در کوچه ها امشب

پشت ستون سایه ها روی درخت شب
می جویم اما نیستی در هیچ جا امشب

می دانم اری نیستی اما نمی دانم
بیهوده می گردم بدنبالت، چرا امشب؟

هر شب تو را بی جستجو می یافتم اما
نگذاشت بی خوابی بدست آرم تو را امشب

ها سایه ای دیدم شبیهت نیست اما حیف
ای کاش می دیدم به چشمانم خطا امشب

 

[- آبان؛]

تو آن شعری که من جایی نمی‌خوانم.