درحال تایپ مجموعه اشعار غبار حزن | فاطمه کاربر انجمن چری بوک

[Neil I]

عنوان: غبارِ حزن
ژانر: عاشقانه، تراژدی
قالب: رباعی
مقدمه:
پاکتِ‌سیگار و یک غم، یک طرف
دود و یک نخ سیگار یک سخیف
در دلم طوفانیست از مواج دودِ غم
دود غم و عاشقیِ بی‌نوا یک موج بی‌طرف​

 

[مستر کیان]

بسم تعالی

نویسندگان خوش قلم ضمن تشکر و سپاس از انتخاب چری بوک برای نشر آثارتان، موارد ذکر شده را با دقت مطالعه نمایید؛

|قوانین تالار ادبیات|

پس از گذشت 5 پست از اشعار خود میتوانید در تاپیک زیر درخواست جلد دهید
|درخواست جلد آثار|

چنانچه تمایل به ضبط اثارتان دارید، در تاپیک زیر درخواست دهید
|درخواست ضبط آثار|

چنانچه تمایلی به ادامه دادن اثر خود به هر دلیلی ندارید میتوانید در تاپیک زیر درخواست انتقال به متروکه دهید
|انتقال به متروکه/ بازگردانی|

و پس از اتمام خود باتوجه به قوانین در تاپیک زیر اتمام اثر خود را اعلام کنید
|اعلام اتمام آثار|

باتشکر
مدیریت تالار ادبیات چری بوک​

 

[Neil I]

((گفتا))
گفتا که در دلم تقاضایی‌ست ماندگار
گفتم بگو هرچند بماند در کالبدم یادگار
گفتا زِ دود بی‌‌وفاه‌ای خورده‌ام انکسار
گفتم انکسار به از بد است و سیه و تار

*به: بهتر​

 

[Neil I]

گفتا تالم و تعسر کرده مرا انکسار
گفتا مرا ساخته غبار حزنِ یک نخ سیگار
گفتم وداع کرده‌ام نیز با غبار حزنِ درد
گفتا چه حیرت کز این غبار وارسته‌ای یار؟​

 

[Neil I]

گفتا سب برطالعه‌ی حزین و نِزار
گفتم بزن بر چنین طالعه‌‌‌‌‌‌ای شکر‌خند‌ یار
گفتا علاجی نیست بس که غبار دید‌ه‌ام
گفتم پس آن قلل قریحه را درمن بنگر​

 

[Neil I]

گفتا چشمانم راستای هبود‌‌ و تیرگی‌ست
گفتا جهان بر سر من آوره‌ای بیش نیست
گفتا چشمانم سو ندارد تو را بنگرد ز غبار
گفتم کز این آوارگی وثاقی ساز زِ فعل است​

 

[Neil I]

گفتم راغب و چشمان جمان تو خواهم شد
گفتم غبارِحزن و نخِ سیگارافکارو هم آلود نشد
گفتا به از به گفته‌ام نیز غبار حزن را پسندیده‌ام
گفتم جز غبار تالم و آسمان غرشِ پسندیده نشد​

 

[Neil I]

گفتا رغبت کرهاً ندارم بر چنین پاخره‌ای
گفتا مشووم شود چنین رباب‌ و اراده‌ای
گفتم سب بر سجیه‌‌ات، شرک بر بیگانی‌ات
گفتا قلم شکرخند نیندازی چنین بر گفته‌ای​

 

[Neil I]

گفتا نینداز که شود هاویه آشفته‌ قرار
گفتم کیست آن دلبرِ آشفته‌ی بی‌قرار
گفتم ز گیسو شود خرمنی اخگر عجاز
ندانم که چه کردم و سیئه شود آشکار​

 

[Neil I]

((اقبال ناخوش))
کاش شود آن قلبِ ناهمایون جماد
کاش ریزد دمع از آن پیاله انجماد
کوه ز کوه کرده است فغان و شکوائیه
آدمی هم ز مستمند کرده سقر را رویداد​