تیکه کتاب { دیالوگ‌های شازده کوچولو }

[مستر کیان]

دیالوگ های داستان شازده کوچولو

 

[مستر کیان]

شازده کوچولو گفت:
بعضی کارا
بعضی حرفا
بدجور دل آدمو آشوب میکنه
گل گفت مث چی؟
شازده کوچولو گفت:
مث وقتی که
می دونی
دلم برات بی‌ قراره
و کاری نمی کنی

 

[مستر کیان]

روباه گفت : خداحافظ و اینک راز من که بسیار ساده است:
بدان که جز با چشم دل نمی توان خوب دید. آنچه اصل است. از دیده پنهان است.
فقط بچه ها می دانند که در جستجوی چه هستند.

 

[مستر کیان]

روباه به شازده کوچولو: برای من تو هم مثل هزاران
پسر بچه ی دیگه ای هستی که در این دنیا زندگی می کنن و من هیچ نیازی به تو ندارم.
برای تو هم من مثل هزاران روباه دیگه ی این دنیا هستم.
ولی تو اگر مرا اهلی کنی هردو به هم نیازمند خواهیم شد.
تو برای من در عالم همتا نخواهی داشت و من برای تو در دنیا یگانه خواهم بود.
شازده کوچولو گفت : کم کم دارد دستگیرم مى شود. یک گلى هست که گمانم مرا اهلى کرده باشد

 

[مستر کیان]

آخر سر شازده کوچولو گفت: پس آدم ها کجایند؟ آدم تو کویر احساس تنهایی می کند؟
مار گفت: پیش آدم ها هم احساس تنهایی به تو دست می دهد

 

[مستر کیان]

شازده کوچولو گفت : شوخی چیه؟
روباه گفت همونی که آدم ها حرف دلشون را به همدیگه میزنن!

 

[مستر کیان]

شازده کوچولو از گل سرخ پرسید: آدم ها کجایند؟
گل گفت : باد به اینور و آنورشان می برد، این بی ریشگی حسابی اسباب دردسرشان شده

 

[مستر کیان]

شازده کوچولو روباه رو اهلی کرد. و چون ساعت خروجش نزدیک شد
روباه گفت: آه، گریه ام گرفت
شازده کوچولو گفت: تقصیر خودته. تو خودت خواستی اهلیت کنم
روباه گفت: آره، همینطوره
شازده کوچولو: ولی الان داری گریه می کنی
روباه: آره، همینطوره
شازده کوچولو: پس اهلی کردن برات چه فایده ای داشت؟
روباه گفت: خیلی فایده داشت… به خاطر رنگ مزارع گندم