قلب نبود، بلکه دریاچهای خاموش بود که نگاهت مانند قطرهی آبی نو او را به تلاطم انداخت...
چقدر بیمانند شده رقص ماه درون من..
چقدر راحت زنده شدن ماهیهای وجودم..
و چقدر بی ریاست نوازش انگشتانت بر تن این آب همیشه سکون....!
M_01:00
2ماه و اندی تا اردیبهشت
اما کجا؟