«رت باتلر» و «اسکارلت اوهارا» در کتاب «بر باد رفته»​

اسکارلت: «نمی خوام فقیر باشم، ولی انتخابم درسته. مگه نه؟» رت باتلر: «اگر پول رو بیشتر دوست داری، بله.» اسکارلت: «بله، من پول رو بیشتر از هر چیز دیگه ای توی دنیا دوست دارم.» رت باتلر: «پس تو بهترین راه رو انتخاب کردی، ولی باید تاوان هم پس بدی. همون طور که در مورد هر چیز دیگه ای که علاقه داشته باشی، باید تاوانش رو پس بدی. تاوان این راه تنهاییه.»

کلیک کنید تا باز شود...

«الیزابت بنت» و «آقای دارسی» در کتاب «غرور و تعصب»​

جین به همراه دایی و زن دایی اش به «هانسفورد» رفت تا بتواند روحیه ی از دست رفته اش را بازیابد. پس از حدود یک هفته‌ الیزابت هم پیش او رفت در آنجا با دارسی دیدار کرد. دارسی به او اظهار عشق و علاقه کرد؛ ولی الیزابت با رد درخواست او، از ستم های او به ویکهام و جدا کردن چارلز از جین حرف زد. فردای آن روز دارسی در نامه ای به الیزابت نوشت: «خانم محترم! ویکهام فردی هوس باز و دروغگو است. او آن انسانی نیست که شما تصور می کنید؛ او قصد فریب خواهر کوچک‌ من را داشت که با تلاش های من موفق نشد.»

کلیک کنید تا باز شود...

​

«رومئو مانتگی» و «ژولیت کپیولت» در کتاب «رومئو و ژولیت»​

او دریافت که نمی تواند از چهره ی مرد جوان چشم بردارد. رومئو گفت:«بانوی من! اگر حضور من سبب رنجش شما شده، پوزش می طلبم.» ژولیت با تبسم گفت: «آقا! حضور شما سبب رنجش نشده است و من هم نرنجیده ام.» انگار نیروهای ناشناخته ای آنان را مانند پروانه ای دور شمع، جذب یکدیگر کرده بود. گویی تالار و نوازندگان ناپدید شدند. به نظر می رسید که آن ها تنها کسانی بودند که در این جهان زندگی می کردند.

کلیک کنید تا باز شود...

«جین ایر» و «آقای روچستر» در کتاب «جین ایر»​

ولی آن صدا را شنیده بودم. هرچند که هیچگاه امکان این که بدانم آن صدا از کجاست، وجود ندارد. ولی آن صدا متعلق به یک انسان بود. انسانی که می شناختم و دوستش می داشتم. صدایی که برایم آشنا بود. آن صدای ادوارد فیرفاکس روچستر بود. صدایی که سخت وحشت زده بود و مرا به کمک خود فرا می خواند.

کلیک کنید تا باز شود...

«دِیزی بوکانن» و «جی گتسبی» در کتاب «گتسبی بزرگ»​

قلبش تند و تندتر می زد. صورت سفید دِیزی در مقابل صورتش قرار گرفت. می دانست اگر این دختر را ببوسد و خیالات نگفتنی اش را برای همیشه به عقد نَفَس فانی او درآورد، افکارش دیگر هیچگاه مانند فکر خدا مغشوش نخواهد بود.

کلیک کنید تا باز شود...

​

«پاریس» و «هلن» در کتاب «ایلیاد»​

پاریس که می آمد، در سرای پر مهر و محبت دوستش فرود آمد، و دستی را شرمسار کرد که به او غذا داده بود، زنی را دزدید و بربود. چون منلائوس به خانه بازگشت و هلن را در خانه نیافت و دانست که از آنجا رفته است، از تمامی مردم یونان خواست به او کمک کنند. کدخدایان و سرکردگان به ندای او پاسخ دادند، زیرا همه عهد بسته بودند به او کمک کنند. آن ها با علاقه و شور تمام آمدند تا در این مأموریت بزرگ با وی همداستان شوند، از دریا بگذرند و تروآی نیرومند را خاکستر کنند.

کلیک کنید تا باز شود...

​

«فلورنتینو اریزا» و «فرمینا دازا» در کتاب «عشق در زمان وبا» ​

مرد به رغم چندین عشق طولانی و پرمخمصه، یک بند فقط به او فکر کرده بود و پنجاه و یک سال و نه ماه و چهار روز سپری شده بود. لزومی نداشت تا مثل زندانی ها روی دیوار سلول هر روز خط بکشد تا زمان را به خاطر داشته باشد و قاطی نکند.

کلیک کنید تا باز شود...

«هملت» و «اوفلیا» در کتاب «هملت»​

آن زمان که روح عزیزم، عروسِ انتخاب بود، و می توانست در میان مردان تمییز دهد و انتخاب کند، تو را برای خود برگزید، زیرا تو در نهایتِ دردمندی، در مقابل درد می ایستی؛ مردی که نکوهش ها و نرمی های زمانه را با منتی یکسان می پذیرد.

کلیک کنید تا باز شود...

«هرماینی گرنجر» و «رانلد ویزلی» در کتاب «هری پاتر»​

هرماینی پرسید: «تمرین چطور بود؟» هری گفت: «خب تمرین...» ران حرفش را قطع کرد: «کاملا افتضاح بود.» ران سپس روی صندلی کنار هرماینی لم داد. هرماینی همین که به او نگاه کرد، انگار یخش آب شد.

کلیک کنید تا باز شود...