چالش چالش عكس نگاره ها | تالار ادبيات

[رجینا]

سلام خدمت شما كاربران عزيز
ما در خدمتتون هستیم با چالش هفتگي جدید و جذاب که فقط برای شما نويسندگان خلاق و سعی در محك زدن قلمتون هست
ما براي شما چند عكس پر از مفهوم قرار ميديم و شما نويسندگان عزيز بايد هرچه از اين عكس برداشت ميكيند در قالب يك متن در چند خط بنويسد

قوانین مسابقه:
يك عكس فقط بايد انتخاب بشه
متن و عكس انتخابي را خصوصي من و مدير ادبيات @GOLDEN ارسال ميكنيد
محدوديت خط نداره ولي خيلي كوتاهم نبايد باشه
بين 4 الي 10 خط

پردازش دقیق عکس خیلی مهمه هر معنای سرسری قابل تقدیر نیست؛ باید سعی کنید در درون عکس انتخابیتون نوشته جدید خلق کنید.یعنی شما عکسی که دارین رو از روی فقط ظاهرش و نکته‌اش نتیجه گیری نکنین، با دید بازتر و خلاقانه‌تر بهش بنگرید .
اگر تمايل به شركت در اين چالش داريد در همين تاپيك اعلام امادگي كنيد و بعد خصوصي بزنيد براي ارسال متن و عكس انتخابي

نوشته ها توسط مديران ادبيات داوري خواهد شد
مهلت ارسال متن 1 هفته هست بعد از ان پذيرفته نخواهد شد

و اما جوايز برندگان :
نفر اول : 70 پسند و 2 امتياز
نفر دوم: 50 پسند و 1امتياز

سوالي بود در نمايه حتما بپرسيد
منتظر قلم زيباي تك تكتون هستيم

|سرپرست تالار ادبيات| ​

 

[رجینا]

شماره 1


شماره 2


شماره 3

 

[Roxana]

اعلام امادگی

 

[بعد میریم پپرونی.]

اعلام امادگی

---

لطفا گپ بزنيد

 

[مهرداد معتمدالسادات]

یکی از تصاویر نظر من را جلب کرده است که اگر انتخابی باشد دوست دارم درکم را درچالش قراردهم و اعلام آمادگی کنم .

---

لطفا گپ بزنيد

 

[مهرداد معتمدالسادات]

یکی از تصاویر نظر من را جلب کرده است که اگر انتخابی باشد دوست دارم درکم را درچالش قراردهم و اعلام آمادگی کنم .

---

لطفا گپ بزنيد

سلام ، با احترام من عکس شماره 2 را انتخاب کردم اما متاسفانه سیستم اجازه دانلود و ارسال عکس را نمی دهد. گاهی پیامی که یک تصویر می دهد هزاران نوشته توانایی انتقال آن پیام را ندارند . حرف های ناگفته و پیام هایی که نمی شود در کلمات انتقال داد فقط باید با تصاویر منتقل کرد . به همین علت یک نویسنده خوب کسی است که خوب می بیند . یعنی اول شرط نوشتن خوب دیدن است اما خوب دیدن تنها با چشم ظاهر نیست برای این کار از ابزارهای کمکی هم می توان استفاده کرد مثل خوب شنیدن ، خوب چشیدن ، خوب لمس کردن و خوب درک کردن که با صفای قلب و مغز امکان پذیر است که لازمه آن یک ریاضت روحی و جسمی برای رسیدن به مکتب نگارش خود . یک قلم زمانی قدرت پیدا می کند که دروجود به یک وحدت برسیم . وحدتی که در سیمرغ این پرنده افسانه ای قابل درک است. البته این نکته راهم عرض کنم که خوب مطالعه کردن هم یک نوع دیدن است و برای همین صفای وجود است که نویسنده باید مواظب باشد که چه چیزی را می خواند یعنی فرق است بین همدلی و تهوع فکری . اما گاهی ما به قدری در دیدن های خود ریزمی شویم و فرو می رویم که اون دیدن تبدیل به یک باور می شود . می دانید چرا خیلی از ما قبول داریم که خدا هست اما باور نداریم؟ یعنی اگر باور داشتیم که خدا مارا می بیند و ناظر کار ماهست هرکاری انجام نمی دادیم و دنیا گل و بلبل بود که ... اما نیست . چون همه تلاش می کنند خدا را باچشم ظاهر ببینند اما نمی توانند چون دیدن را فقط در آن چیزی که برای قابلیت تجسم دارد درک کرده ایم اما برای یک نویسنده واقعی این دیدن اول قدم است. تا حالا به آسایشگاه معلولین رفته اید؟ تاحالا با معلول ها بازی کرده اید؟ تا حالا شده که بخواهید یک معلول را درست ببینید؟ من می توانم نتیجه این نوع دیدن را این طور بگویم که همه ما انسان ها در این دنیا معلول هستیم و باید به هم کمک کنیم تا به تکامل و پیشرفت واقعی برسیم اول دلیل آن هم این است که خوب نمی توانیم ببینیم یا در دیده ها غرق می شویم یا از آن ها به قدری فاصله می گیریم که چشم های ما درتاریکی کور می شود پس ماهم یک نوع معلول هستیم.

 

[مهرداد معتمدالسادات]

قلم وهنر، رقصی از عشق و همبستگی

در دستان عاشق، قلم به چراغی تبدیل می‌شود که راه تاریک نادانی را روشن می‌کند. قلم، ابزاری است که فراتر از مرزهای واژگان قرار دارد و پیام‌های دانش و خرد را به ما منتقل می‌کند.نویسنده، با هر خط و کلمه‌ای که می‌نگارد، نه تنها برای خودش بلکه برای جامعه‌ای که در آن زندگی می‌کند، امید می‌آفریند. قلم، نمادی از قدرت است ، قدرتی که با آن می‌توان جهان را تغییر داد.عاشق، با استفاده از این قدرت، می‌تواند پیام‌هایی از عشق، زندگی و انسانیت را به گوش جهانیان برساند.قلم، رسالتی دارد، رسالتی که در هر نقطه و خط، در هر داستان و شعر، در هر یادداشت و مقاله، خودش را نشان می‌دهد.
و انسان درلوح سفید و زیبای جهان آفرینش نقش آن قلم را دارد .برای نوشتن خوب، نویسنده نه تنها با چشمانش می‌بیند، بلکه با دل و ذهنش نیز درک می‌کند. او به دنبال وحدتی است که از درون اوج می‌گیرد ، همان وحدتی که در پرواز سیمرغ افسانه‌ای قابل درک است.گاهی کلمات ناکافی‌اند برای ابراز پیامی، و در اینجا هنر نقاشی به کمک می‌آید.
هزاران راز مگوی را که با هیچ کلمه‌ای نوشته نشده است، باید از چهره‌ی تصویری بخوانی . چرا که فقط با دیدن خوب می‌توان آن سخن را درک کرد.دیدن نویسنده، از چشمان تا قلب، از گوش تا دست، از ذهن تا جسم، یک ریاضت است. در زمان‌هایی که به آسمان نگاه می‌کنم، دنیایی از رنگ‌ها و تصاویر پیش‌ رویم می‌آید. اما آیا همه چیز را واقعاً می‌بینم؟ آیا دیدن فقط به چشمانم محدود است؟
نویسنده به خوبی می‌شنود، می‌چشد، لمس می‌کند و می‌فهمد. این دیدن، اولین قدم به سوی نگارش است. اما آیا همیشه به خوبی می‌بینیم؟ گاهی در تاریکی‌های دیده‌هامان گم می‌شویم. گاهی در دیدن دور غرق می شویم. نویسنده، با همه‌ی وجودش، در حال فرو رفتن در عمق هنر است. او به دنبال یافتن خود در بین رنگ‌ها و خطوط است. و هنر، با همه‌ی وجودش، در حال پذیرفتن این انسان است. او به دنبال نشان دادن خود به این انسان است.
در این لحظه، هنر و انسان یکی شده‌اند. انسان، هنر را در آغوش می‌گیرد و هنر، انسان را. این یک رقص است، رقصی از عشق و همبستگی، رقصی از زندگی و وجود. همان‌طور که نویسنده با قلم خود پیام‌هایی از عشق و زندگی را به دیگران منتقل می‌کند، هنر نیز از طریق تصاویر، رنگ‌ها، و خطوط، احساسات و اندیشه‌های خود را به ما نشان می‌دهد.
به نظر من، دیدن نویسنده تنها به چشمان محدود نمی‌شود، بلکه او با تمام حواس و وجودش می بیند. او به دنبال آن است که با دل و ذهنش نیز درک کند. گاهی در تاریکی‌های دیده‌هامان گم می‌شویم، اما هنر می‌تواند ما را به سوی نور هدایت کند. این تعامل بین انسان و هنر، یکی از زیباترین و معنوی‌ترین جوانب زندگی است .
پس : زندگی ، یک ورق زرین نانوشته که خداوند به ما هدیه داده است. با قلم روحی خود، آن را به زیباترین داستان‌ها مزین کنیم .​

 

[رجینا]

اين چالش به پايان رسيد
برندگان در تاپيك اعلام نتايج متقابلا اعلام خواهد شد​