آموزشی نوشتن رمان و استفاده از کلمات ادبی + تفاوت زبان کتابی و زبان محاوره ای در رمان نویسی

[Neil I]

بسیاری از نویسندگان نوجوان از آنجایی که در ابتدای آشنایی با رمان نوشته های نویسندگان آماتور در فضای مجازی را خوانده اند و ذهن شان به رمان هایی از جنس رمان های نودوهشتیا عادت کرده است برای همین در مواجه با آثار نویسندگان جدی و حرفه ای به مشکل بر میخورند. چون در نگاه اول این رمان ها را دور از رمان هایی که قبلتر خوانده اند می بینند و ای بسا نتوانند سریع ارتباط بر قرار بکنند.

و دیگر اینکه عموم رمان هایی که در فضای مجازی منتشر می شوند رمان های عاشقانه ی ساده ای هستند که با زبان محاوره ای روایت می شوند و از جنس گفتگوهای روزمره هستند. جدای از ضعف های بسیار زیاد این رمان ها به دلیل موضوع و زبان روایت مخاطب خیلی سریع با آنها ارتباط بر قرار می کند. هر چند بسیاری از این کارها حکم کالای یکبار مصرف را دارند و بعد ازیکبار خواندن دیگر چیزی برای دوباره خوانی ندارند.

 

[Neil I]

بنابراین اگر نویسنده ی نوجوان و نوقلمی می خواهد به صورت اصولی به سراغ نویسندگی بیاید باید با خواندن کارهای خوب از نویسندگان درجه یک و حرفه ای شروع بکند و نه با آثار آماتوری و پیش پا افتاده.

نتیجه گیری:

همانطور که از توضیحات بر می آید هیچ بایدی و اجباری برای استفاده از کلمات سنگین و ادیبانه در رمان وجود ندارد. و نویسنده با توجه به مسائلی که شرح دادم باید نتیجه گیری بکند که از چه نوع زبانی و چه نوع کلماتی برای زبان راوی و زبان شخصیت ها استفاده بکند. گاهی ممکن است ضرورت داشته باشد و گاهی هم نه. و اینکه چه میزان کتابی و ادیبانه باشد و چه میزان محاوره ای و روزمره بستگی به نوع رمان و هدف نویسنده دارد.