آزادنویسی دفتر آزادنويسي توهم اموات | ميم. هويار

[رجینا]

ميم. هويار | توهم اموات
@HOOYAR عزیز ممنون از شركت شما در اين طرح

در این تاپیک فرد دیگری جز نویسنده، حق ارسال هیچ پستی را ندارد.
درصورت مشاهده موارد غیراخلاقی با کلیک بر گزینه "گزارش" با ما همکاری کنید.
چنانچه تمایل به ایجاد دفترآزادنویسی داشتید، از این تاپیک اقدام نمایید.
اعلام امادگي دفتر آزادنويسي

|تيم مديريت تالار كتاب|​

 

[هویار]

تاریک‌تر از قبل، بر شانه‌های غم
خاک سرد یک طمع، بر چوبه‌ی دار بی‌منت
آزادی رخشی بی‌قدرت، بر کرانه‌های دشت‌های هوس
ناله‌های سگی اسود، بر قبرهای پوشالی شب
و آری
این است همان دنیایی که می‌پرستد حرص را از بهر غنیمت
و نداند که چه شد و چه شود، بعد از تله خاکی که خواهد ریخت بر روی سر
و من باز در این داستان، راوی‌ام
منفورتر و مرموزتر و منحوس‌تر از بهر گفتن حق شرّ

 

[هویار]

پیش از آنکه بخواهم بر چهره‌ی کسی بنگرم
پیش از آنکه بخواهم حرف‌هایش را هجی کنم
پیش از آنکه بخواهم به حالت دست‌هایش بیاندیشم
باید بدانم که چشمان او صادق‌ترین عضو بدنش است
چشم‌هایی که هر لحظه نیت صاحبش را فاش و دنیای ذهنش را به تصویر می‌کشد
شاید خیره شدن به چشم‌های‌ کسی نوعی تجاوز به حریم او باشد...

 

[هویار]

شاید که هنوز هم
خیال ما بر این است تا که احساسی که در برخورد اول با کسی در ما به وجود آمده
تغییر کند
و شاید که خیال ما بیشتر بر این است که رهاورد این برخورد فقط احساسی پوچ است
و قصدمان فنای این عاطفه‌ست
اما این عواطف ذاتاً بی‌جان هستند
مرگ آنها بی‌معناست

 

[هویار]

وای بر این ایمان ما
ایمان به زخم و نور
ایمان به مرگ و طرد
ایمان به دنیا و امید
ایمان به خورشید و ماه و زمین
ایمان به زمان و دار
و ایمان به حق و باطل
امان از ایمان
که روزی انسان ساختش از برای بشریت و ایمان بشریت را کشت