[ برشی از نامه‌ها ]

[مستر کیان]

‌«آدم هرگز نمی‌تواند از همان اول چنین مرگ‌هایی را باور کند؛ مرگِ عزیزترین کسان را. تنها راهی که می‌ماند نپذیرفتن و نفی واقعیت است؛ از بس حقیقتی که از این واقعیت سرچشمه می‌گیرد ناگوار است و غیرِانسانی.»‌

شاهرخ مسکوب - نامه‌ها​

 

[مستر کیان]

‏کاش بودی، آلبرتینا. کاش الان اینجا بودی و مقابل حرارت ذغالی که مرا گرم می‌کند، می‌نشستی، کاش با آن چشم‌های غم‌زده‌ات، و با سکوتت که مورد پسند من است، این‌جا بودی. بیا یا لااقل به من فکر کن.


نامه از پابلو نرودا به آلبرتینا رزا

 

[برهانـ]

آلبر کامو به ماریا کاسارس
ساعت ۱۹، ۲۰ دسامبر ۱۹۴۹

این نامه فقط به‌رسم استقبال از تو است، برای اینکه به تو بگوید یک روز بدون تو روزی‌ست که تمام نمی‌شود، شهری‌ست بدون باغ، زمینی‌ست بی آسمان… و برای اینکه به تو بگوید هرگز هیچ چیز ما را از هم جدا نخواهد کرد در این دنیا، به هم گره خورده‌ایم. شب خوش زندگی! قلبت را می‌بوسم.

 

[- آبان؛]

من با تو، انسانی را که هرگز در زندگیِ خود نیافته بودم، پیدا کردم!

نامه‌ی شاملو به آیدا

 

[دلارام]

نامه دکتر علی شریعتی به همسرش، موقعی که دعوا کرده بودن بود: عزیز مهربان بداخلاق صبور تندجوش پرحرف حرف نشنو، بدترین بد و خوب‌ترین خوب، با وی نتوان زیستن، بی وی نتوان بودن، یک جور درهم برهم شلوغ پلوغ قروقاطی عزیزی که تورا نمی‌توانم تحمل کنم و بی تو نمیتوانم زندگی کنم… ‌ ‌