سلام وقتتون بخير


نظر من درباره داستان شازده کوچولو این هستش که خیلی کتاب روان و در عین حال پر مفهومی بود
لازم نبود برای فهمیدن یک سطر، چندین بار مرورش کنی
اکثر مفهوم هاش انتزاعی بود
چیزایی نیست که قابل دیدن و شنیدن و گوش کردن باشه
با حس کردن میشه به معنای مدنظر رسید.
اگر کسی از روی جلد و اسم کتاب دست به قضاوت ببره فکر میکنه که این کتاب مناسب رنج سنی بزرگسال نیست
اما میشه گفت که برای هر گروه سنی مناسب و آموزنده ست
مثل یه تلنگر یا یادآوری میمونه که داخل دنیای پرمشغله امروز ، باید به مسائل کوچیک ولی مهم توجه کرد و ازشون غافل نشد.
مثل عشق، محبت، توجه، تنهایی و غیره.
بعضی از جملات این کتاب انقدر رایج و فراگیر شده که میشه گفت اکثرا با شنیدن این جملات به یاد شازده کوچولو میوفتن
مثل اخترک ب ۶۱۲ یا نقاشی ماربوآ و یا اهلی کردن گل.
مثل یه رمز شده بین تمام کسایی که این کتاب رو خوندن.
به نظر من،شخصیت روباه شخصيتي جالب توي داستان بود
شاید به خاطر این جملش:«تو برای همیشه مسئول چیزی هستی که اهلی‌اش کرده‌ای»!
من کتاب شازده کوچولو رو با ترجمه احمد شاملو خوندم از انتشارات نگاه
راستش غلط املایی و نگارشی های متن زیاد بود حتی صفحه اول کتاب رو باز کردم که ببینم ویراستار کتاب کی هستش ولی اسمی نوشته نشده بود
در عین حال ترجمه ابوالحسن نجفی هم خیلی خوب هستش
ولی در زمینه پادکست شازده کوچولو ، صدای احمد شاملو رو پیشنهاد میکنم.

يه چيز اضافه بخوام بگم به نظرم این داستان یه‌جورایی برعکس کتاب کارلو کلودیه
به نظرم نقطه تقابل پینوکیو و شازده کوچولو اینه که شروع تکاملشون از دو نقطه متفاوت بود

سلام
شازده کوچولو یه اثری بود که حول خلبانی می‌چرخید که تو بیابونی گم شده و اونجا با فردی به اسم شازده کوچولو آشنا میشه که از یه جای دور اومده
از سفرهاش به اون میگه
مثل پادشاهی که بر هیچ چیز حکومت نمیکنه تاجری که ستاره ها را می شماره اما اصلی ترین دلیل جذابیت این داستان و شاید اصلی ترین هدف این داستان مسائلی بود که شازده کوچولو با برخورد به روباه یاد گرفت.
در واقع این روباه میاد از اهمیت عشق و مراقبت از یک فرد توی زندگیت میگه
و این شازده کوچولو هرچی دورتر میشه دلتنگ تر میشه
بیشترین فوکوس روی رام کردن شخصی و ایجاد یک پیوند خاص بود در واقع داشت میفهموند که ایجاد این روابط خاص خیلی مهمه
و یه موضوع دیگه هم از دست دادن و درد کشیدن بود؛
و برداشتی که من داشتم اینه که وقتی عشقی قبول می‌کنی فقدان اون رو هم باید قبول کنی و دردش رو بپذیری و کنار بیای
به نظرم موردی که باید بیشتر به اون پرداخته میشد برای جذابیت داستان طرح اون بود خیلی ساده بود خیلی
و شخصیت های متنوعی از لحاظ جنسی نداشت یعنی جنس مونث نداشت
و قسمتی که دوست داشتم:

آن روزها من چیزی نمی فهمیدم. باید او را بر اساس اعمالش قضاوت می کردم نه گفتارش. او سیاره ام را معطر کرد و زندگی من را روشن کرد. هرگز نباید از او فرار می کردم … باید تمام محبتی را که در پشت نیرنگ های کوچک او نهفته است حدس می زدم. گل ها بسیار ناسازگار هستند! اما من برای دانستن اینکه چگونه او را دوست داشته باشم خیلی جوان بودم.”

کلیک کنید تا باز شود...