همگانی ' مشاعره با اشعار شاعران '

[مژگان چکنه]

ما را ز منع عقل مترسان و می بیار
کان شحنه در ولایت ما هیچ کاره نیست

ترسم که اشک در غم ما پرده در شود
وین راز سر به مهر به عالم سمر شود

 

[رُگآ]

ترسم که اشک در غم ما پرده در شود
وین راز سر به مهر به عالم سمر شود

دل به کسی سپرده‌ ام کو همه قصد جان کند
کام کسی روا نکرد، اشک بسی روان کند

 

[مژگان چکنه]

دل به کسی سپرده‌ ام کو همه قصد جان کند
کام کسی روا نکرد، اشک بسی روان کند

دنیا نیرزد آنکه پریشان کنی دلی
زنهار بد مکن که نکردست عاقلی

 

[رُگآ]

دنیا نیرزد آنکه پریشان کنی دلی
زنهار بد مکن که نکردست عاقلی

یاری طلب کن که تو را باشد و بس
‏معشوقه‌ی صد هزار کس را چه کنی؟

 

[مژگان چکنه]

یاری طلب کن که تو را باشد و بس
‏معشوقه‌ی صد هزار کس را چه کنی؟

یک قصه بیش نیست غم عشق و این عجب
کز هر زبان که می شنوم نامکرر است

 

[HADIS]

یک قصه بیش نیست غم عشق و این عجب
کز هر زبان که می شنوم نامکرر است​

تا کی به تمنای وصال تو یگانه
اشکم شود از هر مژه چون سیل روانه

 

[مژگان چکنه]

تا کی به تمنای وصال تو یگانه
اشکم شود از هر مژه چون سیل روانه

هر شبي گويم که فردا ترک اين سودا کنم
باز چون فردا شود امروز را فردا کنم

 

[HADIS]

هر شبي گويم که فردا ترک اين سودا کنم
باز چون فردا شود امروز را فردا کنم

مرا غرض زنماز آن بود که پنهانی
حدیث درد فراق تو باز بگذارم

 

[مژگان چکنه]

مرا غرض زنماز آن بود که پنهانی
حدیث درد فراق تو باز بگذارم

مژگان سیه کردی هزاران رخنه در دینم

بیا کز چشم بیمارت هزاران درد برچینم

 

[HADIS]

مژگان سیه کردی هزاران رخنه در دینم

بیا کز چشم بیمارت هزاران درد برچینم

مژگان به هم بزن كه بپاشی جهان من
كوبی زمین من به سر آسمان من