همگانی کافه شعر

[Amir65]

مثل عشقی که به داد دل تنها نرسد
ترسم این است که این رود به دریا نرسد

این که آویخته از دامنه ی کوه به دشت
می خرامد همه جا غلت زنان تا نرسد

ترسم این است که با خاک بیامیزد و سنگ
از زمین کام بگیرد به من اما نرسد

پشت هر سنگ، درنگی پس هر خار خسی
حتم دارم که به همصحبتی ما نرسد

عبدالجبار کاکائی