چالش از زبان طبیعت 🌿

[GOLDEN]

به نام خدا
درود به کاربران محترم انجمن چری‌بوک

سری چالش‌های ۱۴۰۳ رو با موضوعی مربوط به
طبیعت شروع می‌کنیم. 🌿

یه شاخه گل از باغ، یه درخت کهنسال توی جنگل یا یه سنگ توی رودخونه و... ، قلم شما می‌تونه زبان طبیعت باشه. ✍️

نوشته‌ی خودتون رو چه در مورد طبیعت چه از زبان یکی از عناصر طبیعی ارسال کنید و هنر قلمتون رو به اشتراک بگذارید.
از ارسال اسپم خودداری کنید.

با تشکر
تیم مدیریت ادبیات

​

 

[Roxana]

میان رنگین‌کمانِ آغشته به تنوع، خلاقیّت موج میزد و خبری از حسد نیست!
نوای عاشقانه‌ی باد آرام، سوز جدایی‌ معشوقش را می‌رساند.
سنگریزه‌های کرانه‌ی ساحل، چه مهرآمیز به آغوشِ دریا گرفته شده‌اند.
درختی که سراسر احساساتِ پختگی و تجربه‌ست، سرافراز ایستاده‌ست.
و چه نهرِ شفاف زیباست که مثالی از جاری بودن زندگانی‌ست!
آری، هنرور، دلباخته‌ی طبیعت است.

 

[رجینا]

در نیمکت چوبی می نشیند
پایم را نوازش می دهد تار و پود فرش پاییزیی
روحم از زردی و نارنجی گل ها آرامش می گیرد
مشغول تماشای تابلوی پاییزی هستم
سبزی رنگ خاطرات زرد می شوند و رقصان بر زمین می نشینند.
زیبایی پاییز، رنگ دیگری به دنیای ما بخشیده.

 

[مهرداد معتمدالسادات]

عنوان : طاووس امید، رقص زندگی درجنگل پاییزی
دردل جنگلی که نسیم خنکی درآن می‌وزید ومه غلیظی برفرازعلف‌های سبزبه آسمان بالا می‌رفت، طاووسی با شکوه،با بال‌هایی که چون چتری برسرش سایه افکنده بود، توجه همگان را به خود جلب کرد.پرهایش ازجنس نقره وبه رنگ‌های شکوفه‌های بهاری وگردی‌های طلایی آفتاب بودند و تکه‌های زبرجد درمیان آن‌ها می‌درخشید.صدای قهقهه‌اش همچون نغمه‌ای شاد، فضای جنگل را پرکرد با وقاروزیبایی، دم خود را به این سو وآن سوچرخاند وسپس،فرض و چابک به پروازدرآمد وبه سرعت به جلوحرکت کرد اما پس ازمدتی، ناگهان ایستاد. خنده‌های شادش جای خود را به گریه وناله داد.
این تغییرناگهانی دررفتارطاووس ناشی ازاین بود که اوبه یاد همدمی افتاد که دیگردرکنارش نبود. درآن لحظه، جنگل به سکوتی عمیق فرورفت. طاووس با چشمانی اشک‌آلود، به آسمان نگریست وبا ناله‌ای دردناک، دلتنگی خودرابرای همدمی که دیگردرکنارش نبود، ابراز داشت. اشک‌هایش مانند قطرات باران بر برگ‌های سبزفروریخت ودرخشش پرهایش کم‌رنگ شد. با هرناله، صدای پاییزدرجنگل طنین‌اندازشد و برگ‌ها به آرامی به زمین افتادند. طاووس، با دمی که دیگرشکوه گذشته را نداشت، به آرامی برگ‌های رنگارنگ پاییزی را با پاهایش زیرو روکرد.
نگاهش به دوردست‌ها دوخته شد، جایی که خورشید آرام آرام پایین می‌رفت و روز به شب می‌پیوست.درآن غروب پاییزی، طاووس با قلبی شکسته ولی با امیدی تازه، به استقبال فردایی روشن‌ترنگریست. اومی‌دانست که باهرشبی که می‌گذرد، روزی نومی‌آید و با هرپایانی، آغازی دوباره درپیش است. با طلوع خورشید و نسیم صبحگاهی که برگ‌های خیس شبانه را نوازش می‌داد، طاووس ازخواب بیدارشد.
اوبا چشمانی که هنوزدرخشش ستارگان شب را درخود داشتند، به استقبال روزجدید رفت. پرهایش که حالا با قطرات شبنم آراسته شده بودند،درنورصبح می‌درخشیدند و رنگ‌هایشان چون جواهراتی درمیان سبزه‌های جنگل می‌درخشید.طاووس، با قدم‌هایی محکم وامیدوار، به سمت رودخانه‌ای که درنزدیکی جنگل جاری بود، حرکت کرد.
آب رودخانه، که ازمیان سنگ‌ها وصخره‌ها می‌گذشت، آوازی دلنشین سرداده بود.طاووس، درکناررودخانه ایستاد و به تماشای آب‌های زلال نشست.اوبا هرنگاه به جریان آب، احساس تازگی و زندگی می‌کرد.درآن روز، طاووس با دیگرحیوانات جنگل دیدارکرد.آن‌ها باهم درکنار رودخانه بازی کردند و ازشادی‌های کوچک زندگی لذت بردند.طاووس، که حالا دلتنگی‌های دیروزرا پشت سر گذاشته بود،با شوروشادی به پروازدرآمد وبرفرازجنگل به پروازادامه داد.اوبا هربال زدن،احساس آزادی وشادابی می‌کرد وباهرپرواز، به یاد می‌آورد که زندگی همواره فرصت‌هایی برای شروعی دوباره دارد.

 

[رجینا]

خيلي ممنون از شركت شما عزيزان
جوايز اين چالش به سه شركت كننده اهدا خواهد شد​