-
⭕نویسندگان عزیز توجه کنید برای تایید رمان خود در تاپیک زیر درخواست دهید.
-
شاید آخر دنیا بهم رسیدیم؛
آن جایی که دو دریا شانه به شانه‌ی هم می‌ایستند؛
آن جا که کوه به کوه می‌رسد و دریا بلاخره آسمان را در آغوش می‌گیرد؛
همان جایی که پلنگ پنجه‌اش را به گیسوی ماه میکشد و آفتاب و مهتاب همدیگر را ملاقات می‌کنند!
آخر دنیایی که پسر را به آغوش مادر بازگرداند،
و شاید این مرتبه، دستِ زخم برداشته از پیکار تیشه را به دوای شیرینش سپرد... .
می‌دانی؛ هر چقدر هم که غم ته‌نشین شود، شب‌ها زور موج اقیانوس کنج چشم، به رسوب آن می‌رسد و درهم میشکندش... آن را درهم میشکند و بالا میکشد، آن قدر بالا که نفس را سر می‌بُرد و طوفان به جان اقیانوس کوچک چشم می‌اندازد... .
شاید شبی رسد که گرد غم را هرم نفس‌هایت از روی شیشه‌ی دلم بزداید و کاش آن شب، در خواب‌هایم نباشد!
پارت نمیزارید؟
دلنوشته ی گمشدگان...
ماعی..
سلام جانم.
ممنونم از همراهیتون برای رمانم. خوشحالم که از وقت با ارزشتون برام مایه گذاشتین. سپاس
عزیز☆♡* واسه فرستادن عکس بیشتر اوقات مشکل دارم
باید عکسهارو یو آپلود کنم بفرستم!؟
داری چیکار میکنی
تبریک دارم خدمت شما عزیز بزرگوار ♡☆وتمام اعضای محترم انجمن♡☆
دو گوش " آمنه " بر وحي ذات پاك سرمد بود
دو چشم " آمنه " در چشم رخشان " محمد " بود -
كه ناگه ديد روي دختراني آسماني را -
به دست اين يكي ابريق سيمين در كف آن ديگري طشت زمرد بود
دگر حوري، پرندي چون گل مهتاب در كف داشت
" محمد " را چو مرواريد غلتان شستشو دادند
به نام پاك يزدان ب*و*سه ها بر روي او دادند
سپس از آستين كردند بيرون " دست قدرت " را -
زدند از سوي درگاه خداوندي -
ميان شانه هاي حضرتش " مهر نبوت " را
سپس در پرنياني نقره گون، آرام پيچيدند
وز آنجا " آسمان دختران " بر " عرش " كوچيدند.
همان شب قصه پردازان ايراني خبر دادند:
كه آمد تكسواري در " مدائن " سوي " نوشروان "
و گفت: اي پادشه " آتشكده ي آذرگشسب " ما -
كه صدها سال روشن بود -
هم امشب ناگهان خاموش شد، خاموش
به " يثرب " يك " يهودي " بر فراز قلعه اي فرياد را سرداد:
كه امشب اختري تابنده پيدا شد♡☆*
مرسی خیلی -
در حال بارگیری...
-
در حال بارگیری...
-
در حال بارگیری...
-
در حال بارگیری...
-
در حال بارگیری...
